Хөөе, гараад ирээрэй! (Шиничи Хоши)

 

   Шиничи Хоши, түүнийг Японы богино хэмжээний өгүүллэгийн хаан гэдэг юм билээ. Мөн түүний бичсэн энэхүү богино хэмжээний өгүүллэг нь Японы хамгийн шилдэг шинжлэх ухааны зөгнөлт өгүүллэгүүдийн тоонд ордог бөгөөд түүнийг орчуулан хүргэж байгаадаа таатай байна. 

   Аюулт хуй салхи нэгэнтээ намдаж, тэнгэр эргээд номин хөх хөнжлөө нөмрөхөд, гамшиг сүйрэл хотоос холгүй байрлах багахан тосгоныг тойрч гаралгүй дайран өнгөрсөн байлаа. Тосгон болоод түүнийг тойрон хүрээлэх уулсын бэлд нэгэн хийд байх авч хөрсний гулгалт түүнийг газрын хөрснөөс арчиж орхижээ.

   "Энэ хийд энд хэр удаан байсан билээ?"
   "Ямартай ч маш эрт үеэс байсаар ирсэн гэж бодож байна."
   "Бид түүнийг даруй дахиж барих хэрэгтэй."

   Тосгоны иргэдийг жиг жуг хийлцэх хооронд оршин суугчид нэмэгдэн ирсээр байлаа.

   "Үнэхээр айхтар сүйджээ!"
   "Би бодохдоо, хийдийг энд байсан гэж бодож байна."
   "Үгүй дээ, харин тэнд байсан шиг санагдах юм."

   Тэднийг мэтгэлцэх хооронд нэг нь дуугаа өндөрсгөж ирээд асууруун, "Хөөе, энэ юун нүх вэ, та минь?"

   Диаметрээрээ нэг метр орчим хэмжээтэй нүх газарт үүссэн байхыг удалгүй хүмүүс анзаарч эхлэх нь тэр ээ. Тэд доош өндийж харсан ч тэндээс юу ч олж харсангүй, учир нь тэнд маш харанхуй байлаа, яг л яван явсаар дэлхийн төв хүртэл үргэлжилсэн гэлтэй.

   "Энэ арай үнэгний нүх юм биш байгаа?" гэж нэг хүн хэлээд, "Хөөе, гараад ирээрэй!" хэмээн нүх рүү орилов. Хүний урманд тэндээс цуурай ч сонсогдсонгүй. Дараагаар нь сайх эр чулуу аваад чулуудахаар завдтал, "Чи бидэнд хараал авчрах нь дутаа юу, холдож үз," хэмээн тосгоны нэгэн буурай зандрав. Гэвч залуу эр үгэнд нь орсонгүй. Яг л түрүүчийн адилаар, нүхнээс ямар ч чимээ анир дуулдсангүй. Тосгоны оршин суугчид ойгоос мод буулгаж, хөрөөдөж янзлаад, олсоор хооронд нь бэхлэн хашаа хийжээ. Тэгээд тэд нүхийг тойруулан тавиад, суурингаа засварлах ажилдаа ханцуй шамлан орцгоосон байна.

   "Биднийг юу хийх хэрэгтэй гэж бодож байна даа?"
   "Өнөөх нүхний цаахан талд хийдийг дахин барих ёстой биш бил үү?"

   Зөвшилцөлд хүрэлгүй маргасаар бүтэн өдрийг тэд үджээ. Энэ хооронд үг салхи шуурга мэт тарсаар хэвлэлийнхний чихэнд хүржээ. Нэг л мэдэхэд тэд машинтайгаа хүрч ирсэн байлаа. Удалгүй эрдэмтэн саатан мориллоо, бүхнийг мэдэгч мэт царай гаргасаар тэр нүхийг ажиглан зогсоно. Үүний дараагаар, мэдээж хэрэг, хэрэгт дуртай хүмүүсийн ээлж ирэх нь тэр. Завшааныг ашиглаж, ашиг хонжоо олох гэсэн сэргэлэн хүмүүс ч мөн адил ирцгээсэн байлаа. Хэн нэгнийг нүхэнд ойчих вий хэмээн сэрэмжилсэндээ орон нутгийн цагдаа нар эргүүл хийж эхэлсэн байна.

   Нэгэн сэтгүүлч урт олсны төгсгөлд хүнд гэгч нь туухай уяад нүх рүү доош буулгалаа. Нүх түүний бодсоноос илүү гүн үргэлжилж байсанд түүний гайхаш тасарна. Төд удалгүй олс нь хүрэлцээгүй болж эхэлжээ. Хамгийн хачирхалтай нь, түүнийг эргүүлэн татах гэтэл олс нь ямар нэгэн зүйлд орооцолдсон бололтой татагдаж ер өгсөнгүй тул тусламж хэрэгтэй болсон байна. Хоёр, гурван ч хүн ирлээ, гэвч тэд хэтэрхий хүчтэй татсаны улмаас олс нүхний амсар дээр тасарч орхижээ. Энэ бүгдийг ажиглаж зогссон өөр нэгэн сэтгүүлч, гартаа барьсан камераа доош буулгаж, цээжээрээ зангидсан байсан олсоо суллаж эхэлсэн байна.

   Эрдэмтний хувьд, тэр нүхийг хэмжиж үзэхээр лаборатори дахь туслахуудтайгаа холбоо барьж, маш өндөр хүчин чадал бүхий бүрээг авчруулсан байлаа. Тэр янз бүрийн давтамжтай авиаг ашигласан боловч мөн л ямар ч цуурайг олж сонссонгүй. Эрдэмтэн эргэлзэж эхэлжээ, гэвч олон хүн өөрийг нь нухацтай нь аргагүй ажиглаж байхад тэр бууж өгч зүрхлэсэнгүй. Тэгээд бүрээгээ дахин нүх рүү хийж, дууг нь хамгийн чанга дээр тавиад, багагүй хугацааны туршид хангинуулжээ. Ийм чимээ газрын гадаргуу дээр хэдэн арван километр зайг туулах чадвартай. Гэвч тэр нүх бүгдийг нь тайван гэгч нь залгисан хэвээр.

   Эрдэмтний гайхаш нь барагдсан ч намба алдахгүйг хичээж, мөн өөртөө итгэлтэй байдлаар бүрээнийхээ чимээг зогсоогоод, "Нүхийг дүүргэх хэрэгтэй" гэж хэлэв. Нэгэнт л бусдын мэдэхгүй зүйлийг үгүйсгэхэд аюулгүй байдаг хойно.

   Хуран цугласан хүмүүсийн урам нь хугарсан бололтой, тэд тарахдаа бэлтгэцгээж эхлэв. Харин энэ мөчид, ашиг хонжоо эрж ирсэн нэгэн бизнесмэн тэдний дундаас гарч ирээд нэгэн саналыг тавилаа.

   "Надад энэ нүхийг өгч хайрла. Би та бүгдийн өмнөөс дүүргэж орхъё."

   "Нүхийг дүүргэж өгвөл бид гүнээ талархах болно," гэж тосгоны захирагч хэлээд, "Гэвч уучлаарай, таны хүсэлтийг хүлээн авч чадахгүй нь, бид энд хийд барих ёстой." гэлээ.

   "Хэрэв хийд барихыг хүсч байгаа бол би бариад өгье. Мөн нэмээд хурлын танхимтайгаар хийж өгч болох юм."

   Захирагчид хариу хэлэх боломжийг олголгүй тосгоны оршин суугчид хөл хөөр болж эхлэв.
"Үнэхээр тэгнэ гэж үү? Хэрэв тийм бол бид түүнийг тосгонтойгоо аль болох ойрхон бариулах хүсэлтэй байна."
   "Энэ чинь ердөө л нэг нүх шүү дээ. Танд өгье өө!"

   Шийдвэр нэгэнт гарсан нь тодорхой биз дээ? Тосгоны захирагчид татгалзах шалтгаан байсангүй. Бизнесмэн хэлсэн үгэндээ хүрч, жижигхэн ч гэлээ тосгонд ойрхон хийдийг уулзалтын танхимын хамтаар барьж өгсөн байна.

   Шинэ хийдэд намрын фестивалийг тэмдэглэх цаг ирэх үест бизнесмэн альхэдийнэ өнөөх нүхийг дүүргэх компанийг байгуулж, нүхний дэргэд барьсан жижигхэн байрандаа хоног төөрүүлж суулаа.

   Удалгүй мань бизнесмэн тосгон даяар кампанит ажил явуулж эхэлжээ. "Бидэнд гайхамшигтай гүнзгий нүх бий! Эрдэмтэд түүнийг дор хаяж 5,000 метр гүн гэж хэлсэн! Энэ бол цөмийн реакторын хаягдал зэрэг зүйлсийг хаяхад хамгийн төгс сонголт байх болно."

   Засгийн газраас түүнд зөвшөөрөл олгожээ. Атомын цахилгаан станцууд гэрээ хэлэлцээр байгуулахын төлөө өөр хоорондоо уралдаж эхэлсэн байна. Харин тосгоны оршин суугчдын санаа нь бага зэрэг зовниж байсан ч хэдэн мянган жил өнгөрсөн ч газрын гадаргууд ямар ч хор хөнөөл үгүй, мөн тэндээс олох ашгийг давхар хуваалцах болно гэсэн мэдээнүүдийг сонсоод тэд тайвширцгаажээ.

   Том хайрцагнууд ачсан ачааны машинууд нүхний зүг тасралтгүй цувж, атомын станцаас авчирсан хаягдлуудыг нүх рүү юүлнэ. Гадаад харилцааны яам болон Батлан хамгаалах яамнаас авчирсан хайрцаг дүүрэн хэрэгцээгүй, нууцлалтай баримт бичгүүд нүхний амсар дээр овоорно. Мөн хаях үйл явцад хяналт тавихаар ирсэн албаны төлөөлөгчид гольф тоглох зуураа ажлаа хийнэ. Харин эрх мэдэл багатай нэг нь цааснуудыг устгах зуураа пинбаллын тухай ярилцана.

   Нүх дүүрэх шинж мөддөө ажиглагдсангүй. Нэг бол маш гүнзгий, аль эсвэл ёроол нь маш том зайтай байх нь дамжиггүй. Харин нүх дүүргэх компани бага багаар бизнесээ өргөтгөсөөр.

   Халдварт өвчинд судалгаа хийхдээ ашигласан туршилтын амьтдын цогцоснуудыг их сургуулиуд авчрах боллоо. Мөн моргоос танигдаагүй хүмүүсийн цогцоснууд ч хааяа ирнэ. Хог хаягдлыг далайд хийхээс дээр хэмээх шийдвэрт хүрч зэргэлдээх хотоос нүх рүү чиглэсэн урт гэгч нь хоолойнуудыг барих төслийн ажил хийгдэж эхэлсэн байна.

   Нүх хотын оршин суугчдад амар амгаланг бэлэглэж байлаа. Тэд одоо зөвхөн үйлдвэрлэлдээ л анхаарна. Үйлдвэрлэл болоод бүтээн байгуулалт. Хүмүүс зөвхөн худалдаа, үйлдвэрлэлийн корпорациудад ажиллахыг хүснэ, нэгэнт л хэн ч хаягдал боловсруулах газарт ажиллахыг хүсэхгүй байгаа болохоор. Тэгээд ч энэ бүх асуудлыг нүх шийдчихэж байгаагаас хойш.

   Залуу охид хуучин өдрийн тэмдэглэлүүдээ, харин шинэ дурлалтай учирсан нэг нь хуучин амрагтайгаа авхуулсан зурагнуудаа нүхэнд ирж хийнэ. Цагдаа нар хуурамчаар үйлдсэн мөнгөн дэвсгэртүүдийг устгасандаа санаа нь амарна. Харин гэмт хэрэгтнүүд өөрсдийг нь буруутайг нотлох эд мөрийн баримтуудыг устгасандаа амьсгаа авна.

   Хэнбугай нь ч, юуг ч алга болгохыг хүснэ, нүх бүгдийг нь хүлээн авч байлаа. Нүх хотын бохирдлыг бүхэлд нь цэвэрлэж, далай, мөн тэнгэр урьд урьдынхаасаа илүү цэвэрхэн бөгөөд тунгалаг болж иржээ.

   Дээш тэнгэр баганадсан шинэ барилгууд ар араасаа сүндэрлэсээр, хот өргөжин тэлсээр.

   Нэгэн өдөр, шинээр баригдаж байсан барилгын төмөр арматур дээр нэгэн барилгачин амсхийж суулаа. Харин удалгүй тэр хэн нэгний хоолойг олж сонссон байна:

   "Хөөе, гараад ирээрэй!"

   Барилгачныг дээш харахад юу ч харагдсангүй. Маргаан байхгүй төсөөлсөн байж таарна хэмээн тэр сэтгээд ажилдаа эргэн оржээ. Төд удалгүй хоолой сонсогдсон зүгээс бяцхан чулуу унахдаа барилгачны дэргэдүүр шунгинан өнгөрсөн ч өдрөөс өдөрт өнгө нэмэх их хотын сүр жавхланд ховсдуулах түүний сонорыг булааж чадсангүй ...

Цааш унших

'Blade Runner 2049' киноны талаарх сэтгэгдэл

Ok, одоо Review бичих гэж үзье. Юун түрүүнд, энэхүү киног тун товчхон тайлбарлахад ... 'Blade Runner 2049' бол бүхэл бүтэн 3 цагийн туршид non~apocalyptic dystopian cyberpunk ертөнцөд өрнөх psychedelic fever~dream л гэсэн үг (Хаха, шал харь гаригийн хэлээр биччихсэн. Бас дээр нь Noir уур амьсгал + Synth хөгжмийг нэмэх хэрэгтэй).

Надад ертөнц нь үнэхээр их таалагдсан, гэхдээ би тэнд хэзээ ч амьдрахыг хүсэхгүй байх байсан. "Амьгүй", харгис, мөн дүнсгэр, хамгийн гол нь үнэхээр клаустрофобик буюу амьсгаа боогдуулам давчуу мэдрэмжийг чи тэндээс мэдрэх болно.

Киноны синематограф, эвлүүлэг, VFX зэрэг нь үнэхээр төгс байсан! (y) Фрэйм болгоныг нь жаазлаад ханандаа өлгөчихмөөр л байсан шүү, үнэнийг хэлэхэд. Тэр дундаа хөгжим нь ЕР БУСЫН байсан гэдгийг хэлэх хэрэгтэй! Мэдээж хэрэг Ханс Зиммер ажилласныг чи дуулсан байх. Түүнчлэн киноны зохиол, найруулга, харилцан яриа, жүжиглэлт, тайз засал, хувцас дизайн гээд л БҮХ зүйл нь ГАЙХАМШИГТАЙ байсан!

Надад киноны деталиуд нь маш их таалагдсан! Хэдэн жишээ дурьдая л даа:

• Мортоны байшингийн гаднах модны ёроолд яагаад цэцэг байж байсан бэ? Одоо түүнийг Декартын зөгийнүүдтэй холбоод үз дээ, зөгийнүүдэд амьд цэцэгс хэрэгтэй. Харин модны дор Рашелийн булш байдаг шүү дээ. 
• Мөн, Анаг K~ийн дурсамжинд нэвтрэхдээ яагаад уйлсан гэж бодож байна? Мэдээж хэрэг тэр өөрийнх нь дурсамж байсан болохоор тэр.
• Жойн K~д өгсөн Жо хэмээх нэрний учир. Баруунд "Average Joe" гэдэг нэр томъёо байдаг. Ммхм, энгийн нэгэн Жо ... өөрийгөө онцгой гэж бодсон энгийн нэгэн дууриамал залуу.
• Жой + Марриет + K гурвын хэсэг бол ... wow, миний хувьд кинонуудаас харж байсан хамгийн үзэсгэлэнтэй хэсгүүдийн нэг байсан!! Эндээс Жой, Марриет хоёрын сэтгэл хөдлөл, нүүрний хувирал, болон үйлдлүүдийг нь сайн ажиглах хэрэгтэй. Мариетийн хувьд K ердийн нэгэн үйлчлүүлэгч, харин Жойн хувьд огт өөр. Энэ хэсэг чамд лав Spike Honze~ын 'Her' киног санагдуулсан гэдэгт итгэлтэй байна. 
• Корпорацийн цэргүүдээс зугтах үедээ K тэнд зүгээр л ханыг юу ч болоогүй юм шиг цөмлөөд гараад ирдэг kk. Өөр кинонд бол энэ хэсгийг бүр тусгайлан харуулах байсан даа. Сайн ажиглах юм бол иймэрхүү зүйлс кинонд цөөнгүй бий.
• Декартыг үхүүлээгүйд баярлаж байна. Өнөөх л улиг болсон "бамбарыг шилжүүлэх" гэсэн алхмыг энэ кинонд хийгээгүй. Харин түүний оронд шинэ залуу дүрийг үхүүлж байгаагаар кино дуусдаг нь сонирхолтой байлаа.
• Энэ хамгийн гайхалтай нь. Киноны төгсгөлд К будрах цасны ширхгүүдийг чимээгүй гэгч нь ажиглан сууж байдаг, хиймэл хүн ба жинхэнэ цас. Харин лаборатори дотор Ана мөн л цас орохыг харж зогсдог, жинхэнэ хүн ба хиймэл цас ... үнэхээр гайхалтай харьцуулалт байсан! Мөн Анаг анх танилцуулагдахад хэн ч түүнийг Рашэлийн охин гэж хараагүй. Харин Декартыг тэнд явж ороход ... бид түүнээс Рашелийг олж харсан!

Кинонд Холливудын бусад кинонууд дээр гардаг cliché буюу улиг болсон зүйлс гараагүй. Тухайлбал:

• Өөр кино байсан бол дайснуудыг довтолсны дараахан K халаасаа ухаад, Мариетийн тэнд хийсэн нууц төхөөрөмжийг олж илрүүлэх байлаа. Дараа нь үүнийг plot twist болгон ашиглаж, яг л тэднийг эхэндээ K~г устгах гэж тэнд очсон мэтээр харуулах байв. Гэтэл K түүнийг огт анзааралгүй өнгөрдөг!
• Мэдээж хэрэг, K сонгогдсон нэгэн байгаагүй нь гайхалтай сюрприз байсан! Хүн бүр л түүнийг Декартын хүү гэж бодож байсан. Харин зарим нь Анаг түүний эгч/дүү гэж бодсон байх. Гэвч бүх зүйл эсрэгээрээ болж өнгөрсөн, хэний ч санахааргүй эргэлт гарч ирсэн! Пиноккио жинхэнэ хүү болоод, эргээд Пиноккио болж хувирдаг. Мөн K өөрийгөө жинхэнэ хүн гэдэгт итгэснийхээ дараагаар хэрхэн тестэн дээрээ будилж байгаа нь үнэхээр догь хэсэг байсан! Сайн бодоод үзвэл, K~ийн түүх тун гунигтай. Өөрийгөө онцгой гэж бодсон хиймэл залуу. Харин цорын ганц хайр нь промчлагдсан хиймэл оюун ухаан бүхий холограф дүрс. Гэхдээ л киноны төгсгөлд түүний жинхэнэ, аль эсвэл хуурамч байх эсэх нь огт хамаагүй болж хувирдаг. Учир нь амьдралын гол цөм нь 'Westworld' дээр Доктор Роберт Фордын хэлсэнчлэн, "Чи хэн бэ?" гэдгээс илүү "Хэн байж чадах вэ?" гэдэгт л оршдог юм.
• Ниандер Валласын дүрийн дэлгэцэнд гарах цаг тун бага байсны дээр зүгээр л алга болчихсон, яг л чухал дүр биш байсан юм шиг. Хэрэв өөр кино байсан бол хамгийн сүүлийн боссын тулалдааныг Декарт, Ниандер хоёрын дунд хийх байсан биз.

 Мөн өөр гайхалтай хэсгүүд маш их байсан! Жишээ нь:

• Галын дөл, хотын барилгуудын гэрэл болон шилждэг хэсэг!
• Бенжамин Франклины цаасан шувуу/цахилгааны туршилтыг санагдуулам төхөөрөмж. Тэр үнэхээр догь хэсэг байсан!
• Дээр дурьдсан, K + Жой + Мариет гурвын хэсэг. Үнэхээр гайхалтай байсан!! Зөвхөн тэр хэсгийг үзэхийн төлөө би дахиад мөнгө төлөхөд бэлэн байна.
• Мөн Лавын агаараас хаягдлын цэг дээрх хүмүүсийг устгаж байгаа хэсэг дотор жихүүцүүлэм байлаа. Тэндээс техник технологийн хөгжлөөс үнэхээр айх мэдрэмж төрснийг нуух юун. Мөн л догь хэсэг байсан! Гол нь тэнгэрээс галлаад байгаа тэр төхөөрөмж кинон дээр хоёр ч удаа гардаг, гэхдээ биетээр үзэгчдэд харуулдаггүй, энэ нь таалагдсан.
• Лавын Жошиг хөнөөдгийг цонхны цаанаас харуулдаг хэсэг. Энэ үзэгчдэд 'Interstellar' дээрх хөлгийн сүйрлийг санагдуулсан байх. Гайхалтай хэсгүүд!
• Клуб доторх K, Декарт хоёрын хэсэг хөгжилтэй байсан. Тэнд кинонд шаардлагатай байсан humor буюу хошин өнгө аясыг оруулж өгсөн байх л даа, дажгүй шийдэл байсан гэж бодож байна. Ер нь энэ хоёр дүрийн хоорондох chemistry буюу харилцаа яг л лууван, вандуй хоёр шиг байсан. Ммм, тэгээд миний анзаарснаар бол ... Харрисон Форд энэ удаад үнэхээр хичээсэн юм шиг санагдсан kk.

Эцэст нь киноны гол түлхүүр хэсгийг нь хэлж өгье. Тэд Декартыг жинхэнэ, аль эсвэл хиймэл эсэхийг үзэгчдийн төсөөлөлд үлдээдэг. Үүнийг дараах хэсэгт шингээж өгсөн гэж бодож байна: K Декартаас асуудаг, "Энэ нохой жинхэнэ үү?" гэж. Харин Декарт хариулдаг, "Өөрөөс нь асуу л даа" гэж. Энэ л 'Blade Runner'~ын гол сэдэв.

Цааш унших

'Өндөг' (Энди Вэйр)

Та магадгүй зохиолч Энди Вэйрийг 'The Martian' номоор нь мэдэх байх. Тэхх, кино нь байдаг шүү дээ, нөгөө Холливудынхан Метт Демоныг 700 дахь удаагаа авардаг кино ...

Ингээд Эндигийн 2009 онд бичиж байсан 'Өндөг' хэмээх богино хэмжээний өгүүллэгийг орчуулан оруулж байна.

   Чи үхэх үедээ гэр рүүгээ яарч явсан.
   Энэ автомашины осол байсан. Онцгой зүйл тэнд огт байгаагүй ч тун ноцтой осол байсан. Чиний ард эхнэр, хоёр хүүхэд чинь үлдсэн. Мөн чи өвдөлгүйгээр үхсэн. Түргэн тусламжийн эмч нар чамайг аврах гэж бүхий л нөөц бололцоогоо шавхсан ч энэ хангалттай байж чадаагүй. Тэгээд ч чиний бие маш хүнд гэмтсэн, надад итгээрэй, чи үнэндээ үхсэн нь дээр байсан юм.
   Харин чи ингэж л надтай уулзсан.
   "Юу ... юу болсон бэ?" гэж чи асуусан. "Би хаана байна аа?"
   "Чи нас барсан," гэж би товч бөгөөд тодорхой хариулсан. Надад хэлэх гэсэн үгсээ бөөрөнхийлөх хүсэл үнэндээ байсангүй.
   "Тэнд ... ачааны тэрэг явж байсан, тэгээд ..."
   "Тийм ээ," гэж би хэлсэн.
   "Би ... би үхсэн гэнэ ээ?"
   "Тийм. Надад үнэндээ харамсалтай санагдахгүй байна. Бүгд л үхдэг хойно."
   Чи ийш тийш сониучирхан харж байсан. Гэвч тэнд юу ч байгаагүй. Зөвхөн чи бид хоёр. "Энэ юун газар вэ?" гэж чи асуусан. "Энэ үхлийн дараах ертөнц мөн үү?"
   "Илүү ч үгүй, дутуу ч үгүй, яг тийм," гэж би хариулсан.
   "Та бурхан уу?" гэж чи асуусан.
   "Тийм ээ", гэж би хариулсан. "Би бол Бурхан."
   "Миний хүүхдүүд ... миний гэргий ..." гэж чи хэлсэн. "Тэд яах болж байна? Тэд зүгээр байгаа?"
   "Наадахыг чинь л би харахыг хүсч байлаа," гэж би хэлсэн. "Чи дөнгөж сая үхчихсэн, гэсэн ч чиний санааг зовоож буй гол асуудал гэр бүл чинь байна. Энэ ч сайн хэрэг шүү."
   Чи над руу гайхсан янзтайгаар харсан. Чиний хувьд, би огтхон ч Бурхантай адил харагдаагүй. Би ердөө л энгийн хүн шиг харагдаж байсан. Эсвэл эмэгтэй хүн шиг. Аль эсвэл үл тоомсорлосон эрх мэдэлтэн шиг. Магадгүй, гэгээнтнээс илүү дунд сургуулийн дүрмийн багш шиг л байсан байх.
   "Битгий санаа зов," гэж би хэлсэн. "Тэд алзахгүй. Хүүхдүүдийнхээ хувьд чи эгнэгт төгс төгөлдөр нэгэн хэвээр байх болно. Тэдэнд чамайг үзэн ядах цаг байгаагүй. Эхнэр чинь гаднаа уйлах боловч дотроо нууцхан тайвширна. Үнэнийг хэлэхэд, та хоёрын гэрлэлт сүйрч байсан. Харин тэр тайвширч байгаадаа гэмшиж эхэлнэ."
   "Өө," гэж чи хэлсэн. "Тэгвэл одоо яах уу? Би диваажин руу, аль эсвэл там руу ч юм уу явах болов уу?"
   "Аль нь ч биш," гэж би хариулсан. "Чи дахин төрөх болно."
   "Ахх," гэж чи хэлсэн. "Тэгэхээр Хиндучуудын хэлсэн үнэн байх нь,"
   "Бүх шашин үнэн байдаг юм аа, өөр өөрсдийнхөө замаар," гэж би хэлсэн. "Надтай хамт алхаач."
   Биднийг огторгуйн уудмаар хэсүүчлэх зуур чи намайг дагасаар явсан. "Бид хаашаа явж байна?"
   "Тодорхой зорьсон газар алга," гэж би хэлсэн. "Зүгээр л ярилцангаа алхаж явах нь надад таатай байна."
   "Тэгвэл ямар хэрэг байна аа?" гэж чи асуусан. "Намайг дахин төрөхөд бүх зүйл харанхуй байна, тийм үү? Би эргээд нялх хүүхэд болно. Тэгэхээр, миний энэ амьдралдаа хийсэн бүхэн, мэдэрсэн бүх цөм хэрэггүй болно."
   "Огтхон ч үгүй!" гэж би хэлсэн. "Чамд өнгөрсөн амьдралуудын чинь бүх мэдлэг, туршлагууд бий. Одоохондоо чи зүгээр л тэднийг санахгүй байгаа хэрэг."
   Би алхахаа зогсоод, чиний мөрөн дээр гараа тавьсан. "Чиний сүнс чиний төсөөлж байгаагаас ч илүү үзэсгэлэнтэй, гайхалтай, бас сүр жавхлантай. Хүний ой той гэдэг зөвхөн чамайг хэн бэ гэдгийг илтгэх өчүүхэн жаахан хэлтэрхийг л өөртөө агуулж чаддаг. Энэ яг л хуруугаа шилэн аягатай усанд дүрээд, халуун байна уу, хүйтэн байна уу гэдгийг нь мэдэх гэж оролдохтой адил. Чи өөрийнхөө өчүүхэн нэг хэсгийг вааранд хийснийхээ дараагаар гарган авч үзэхэд, бүх л төрлийн туршлагыг өөрт шингээсэн байхтай ижил.
   Чи өнгөрсөн 48 жилийн турш хүний дотор байсан, тийм ч учраас бие чинь сайн тэлж, өөрийнхөө гайхалтай оюун ухааныг хараахан мэдрээгүй байна. Хэрэв хоёулаа энд хамтдаа арай илүү удаан ярилцаж суусан бол чи бүгдийг санаж эхлэх байсан нь лавтай. Гэвч амьдрал болгоны хооронд үүнийг хийх нь утгагүй зүйл."
   "Тэгвэл би хэдэн удаа дахин төрсөн юм бэ?"
   "Өө олон удаа, маш, бүр маш олон удаа, олон өөр амьдралд," гэж би хэлсэн. "Энэ удаад чи МЭ 540 онд Хятад тариачин охин болж мэндэлнэ."
   "Байзаарай, юу гэнэ ээ?" гэж чи түгдэрсэн. "Та намайг өнгөрсөн рүү илгээх гэж байгаа хэрэг үү?"
   "Яахав, техникйин хувьд бол тийм. Чиний мэддэгчлэн, цаг хугацаа, энэ зүйл зөвхөн танай ертөнцөд л байдаг. Харин миний ирсэн газарт бүх зүйл өөр байдаг юм."
   "Та хаанаас ирсэн бэ?" гэж чи асуусан.
   "Өө, тэгэлгүй яахав," гэж би тайлбарлаад, "Би хаа нэгтээгээс ирсэн. Хаа нэг газраас. Мөн тэнд надтай адил өөр бусад нь бий. Чамайг тэнд ямар байдгийг мэдэхийг хүсч байгааг чинь мэдэж байна, гэхдээ чи ойлгохгүй ээ."
   "Өө," гэж хэлээд, чи сэтгэл дурамжхан хоцорсон. "Гэхдээ, хүлээгээрэй. Хэрэв би өөр газруудад, өөр цаг үеүдэд дахин мэндэлсэн юм бол хаа нэгтээд, хэзээ нэгэн цагт би өөртэйгөө уулзсан байж болох юм."
   "Мэдээж хэрэг. Үргэлж л тохиолдож байдаг. Харин хоёр амьдрал чинь хоёул зөвхөн өөрсдийнхөө л амьдралыг мэдэхээс хойш тэнд чухам юу болоод байгааг чи мэдэхгүй."
   "Тэгвэл энэ бүхний учир шалтгаан гэж юу байна аа?"
   "Тоглоод байна уу?" гэж би асуусан. "Чи үнэхээр тоглоод байна уу? Надаас амьдралын утга учрын талаар асууна гэнэ ээ? Энэ чинь жаахан хэвшмэл асуулт гэж бодохгүй байна уу?"
   "Яахав, ядаж л энэ үндэслэлтэй асуулт," гэж чи зөрсөн.
   Дараа нь би чиний хоёр нүд рүү харсан. "Амьдралын утга учир бол, энэ бүх ертөнцийг бүтээсэн миний шалтгаан гэвэл, чамайг ухаан суугаасай гэснийх билээ."
   "Та хүн төрөлхтнийг хэлж байна уу? Та биднийг томоожоосой гэж хүссэн?"
   "Үгүй дээ, зөвхөн чамайг. Би бүхэл бүтэн энэ ертөнцийг зөвхөн чамд зориулан бүтээсэн. Шинэ амьдрал тутамдаа чи өсч томорч, улам хэрсүү болж, ухаан чинь тэлж байдаг."
   "Зөвхөн би? Бусад нь яасан гэж?"
   "Бусад хүн гэж байхгүй," гэж би хариулсан. "Энэ ертөнцөд зөвхөн чи бид хоёр л гэж бий."
   Чи над руу хоосон ширтсэн. "Гэхдээ, дэлхий дээрх бүх хүмүүс ..."
   "Тэд бүгд чи. Бүгд чиний өөр хувилбарууд."
   "Хүлээгээрэй, би бүх хүн гэнэ ээ!?"
   "Одоо чи ойлгож байна," гэж би хэлсэн. Тэгээд нуруун дээр чинь баяртайгаар алгадсан.
   "Би тэгвэл урьд өмнө амьдарч байсан бүх хүн?"
   "Эсвэл хожид амьдрах хүн бүр, тийм ээ."
   "Би Абрахам Линкнольн байсан хэрэг үү?"
   "Тийм ээ, бас чи Жон Вилкес Бүүт ч мөн адил байсан." гэж би нэмж хэлсэн.
   "Би Гитлер байсан гэж үү?" гэж чи гайхан асуусан.
   "Тэгээд чи сая сая хүнийг устгасан."
   "Би Есүс байсан?"
   "Тэгээд олон зуун хүн чамайг дагасан."
   Чи дуугаа хураасан.
   "Чи бусдыг хохироох тоолонд," гэж би гэж хэлсэн, "чи хэрэг дээрээ өөрийгөө л хохироож байсан. Сайн сайхны төлөө хийсэн бүхэн чинь, зөвхөн чи тэднийг өөртөө л зориулан хийсэн. Хүн төрөлхтний мэдэрсэн, мэдрэх бүхий л аз жаргалтай хийгээд гунигтай мөчүүдийг чи өөрөө л мэдэрсэн."
   Чи их удаан бодолхийлсэн.
   "Яагаад?" гэж чи надаас асуусан. "Яагаад энэ бүгдийг хийж байгаа юм бэ?"
   "Яагаад гэвэл хэзээ нэгэн өдөр чи над шиг болох болно. Энэ бүхэн тийм учиртай. Чи бол бидний нэг. Чи бол миний хүүхэд."
   "Хөөх," гэж чи гайхшран хэлсэн. "Намайг та бурхан гэх гээд байна уу даа?"
   "Үгүй дээ, одоохондоо биш. Чи бол үр хөврөл. Чи одоо өсч томорч байна. Харин чи бүхий л цаг хугацааны туршид бүх хүний амьдралаар амьдарсныхаа дараагаар, төрөхөд хангалттай хэмжээнд хүртлээ өссөн байх болно."
   "Тэгэхээр, энэ бүх ертөнц," гэж чи хэлсэн. "энэ бүхэн ердөө л ..."
   "Өндөг." гэж би хариулсан. "Харин одоо чи дараагийнхаа амьдрал руу явах цаг болсон байна."
   Тэгээд би чамайг үдэж өгсөн.

Цааш унших

Дракула Гvнтэн (5~р Бvлэг)

5-р Бүлэг.

ХАТАГТАЙ МИНА МУРРЭЙ~с ХАТАГТАЙ ЛЮСИ ВЕСТЕНРА~д ИЛГЭЭСЭН ЗАХИДАЛ.
5~р сарын 9~н.

    Миний хонгор Люси,
    Удаан хугацаанд захидал бичээгүйг минь өршөөгөөрэй. Үнэндээ, би чинь сүүлийн хэдэн өдөрт ажилд дарагдаад өндийх завгүй байлаа шүү, найз минь. Сургуулийн захирлын туслахын амьдрал гэдэг заримдаа үнэхээр туйлдуулмаар юм. Удахгүй чамтай уулзах тэр цаг мөчийг хүртэл би тэсэн ядан хүлээж сууна. Хоёулаа тэгээд, тэнгисийн эргээр зугаалж, чөлөөтэй ярилцахын зэрэгцээ яг л урьдын адил өөрсдийн мөрөөдлийн шилтгээнийг элсээр босгож яагаад болохгүй гэж? Мөн, сүүлийн үед завгүй байгаагийн маань учир гэвэл би Жонатаныг дууриаж таталган бичгээр бичдэг болохоор шийдсэнтэй маань холбоотой. Хэрвээ, би тийнхүү бичээд сурчихвал Жонатантай гэрлэснийхээ дараагаар түүндээ тус дэм болж чадна шүү дээ. Хэлэхийг хүссэн зүйлсийг нь түргэн гэгч нь тэмдэглэн авч, мөн бичгийн машинаар шивж гаргах болно. Ийм ч учраас би давхар бичгийн машин дээр сургуулилт хийгээд тун завгүй байна.
    Мөн, Жонатан бид хоёр заримдаа бие бие рүүгээ захидал бичдэг, тэгэлгүй яахав таталган бичгээр. Бас тэр маань хилийн чинад дахь аяллынхаа тэмдэглэлүүдийг өөрийнхөө өврийн дэвтэр дээр бичиж, тэмдэглэж яваа байх. Чамтай уулзахаараа ч гэсэн би тэмдэглэлээ мөн тиймэрхүү хэлбэрээр бичиж байна аа. Гэхдээ, булан дээр нь тухайн өдрийнхөө он сарыг тавиад, долоо хоногт 2~3 хуудас бичдэг тийм нэгэн тэмдэглэлийн талаар хэлээгүй юм шүү. Ер нь бол ямар нэгэн зүйл бичмээр санагдсан үедээ л бичиж тэмдэглэж байдаг тийм тэмдэглэл байх болно.
     Миний бичсэн зүйлс бусад хүмүүсийн анхаарлыг төдийлөн татаж чадахгүй л байх, тэгээд ч тэдэнд зориулагдаагүйгээс хойш. Хэрвээ, хэрэгтэй гэж үзвэл, хэзээ нэгэн өдөр би тэмдэглэлээ Жонатанд  уншуулах болно оо. Гэхдээ, тэмдэглэл маань одоогоор ноорог л гэсэн үг. Магадгүй би, эмэгтэй сэтгүүлчид ярилцлагыг яаж авч, харилцан яриагаа мартахгүйн тулд хэрхэн тэмдэглэж, мөн тайлбар бичдэг вэ зэргийг нь судлаж үзэх хэрэгтэй байх. Мөн жаахан дасгал сургуулилт хийхэд л тухайн өдрийн туршид болж өнгөрсөн бүхнийг эргэн санах юм уу, аль эсвэл бусдын хэлж ярьж байсныг дурсч чаддаг болдог гэж дуулсан юм байна.
    Яахав, харж л байя. Харин чамтай уулзах үедээ би өөрийнхөө бяцхан төлөвлөгөөний талаар чамд ярьж өгнө өө. Өө нээрэн, түрүүхэн би Трансилваниас Жонатаны хэд хэдэн яаралтай цахилгаануудыг хүлээн авлаа. Тэр эрүүл саруул байгаа бөгөөд долоо хоногийн дараагаар буцаж ирнэ гэдгээ бичсэн байсан. Түүнээс аяллынх нь сонин хачин бүхнийг дуулахыг би маш их хүсч байна! Харийн орныг үзэж харна гэдэг сайхан байх даа. Мөн заримдаа би гайхах юм, хэрвээ бид хоёр, Жонатан бид хоёр гэх гэсэн юм, тэр бүхнийг хамтдаа үзэж харах болов уу гэж. За, энд арван цагийн хонх дуугарч эхэллээ. Түр баяртай.
     Чиний хайрт найз
      Мина
      Мартсанаас, чи надад өөрийнхөө сонин хачныг бичээрэй. Надад чи энэ тухайгаа ярилгүй их удсан байна шүү. Хэрвээ миний сонссон цуурхал үнэн бол, тэр тусмаа өндөр, царайлаг бас буржгар үстэй тэр эрийнхээ талаар яриач дээ. ???

ЛЮСИ ВЕСТЕНРАГААС МИНА МУРРЭЙД ИЛГЭЭСЭН ХАРИУ ЗАХИДАЛ.
17, Чэтхэм Гудамж
Лхагва Гариг

     Хонгор Мина, минь,
     Чи ч намайг өршөөлгүйгээр шахаж шаардаж байна шүү. Чамаас салсныхаа дараагаар би чам руу хоёр ч удаа захидал илгээсэн биш бил үү? Харин, чиний сүүлийн захидал
 чинь ердөө хоёрд ахь зурвас чинь байлаа. Түүнчлэн, надад чамд хэлээд байх сонин содон зүйл огт алга. Үнэхээр л чиний сонирхлыг татах зүйл байхгүй юм чинь.
     Суурин маань амар амгалан байгаа болохоор эндхийн хүмүүс зураг галлерэй сонирхож, цэцэрлэгт хүрээлэнгээр морьтой зугаалж, бас алхах нь элбэг болоод байна. Чиний хэлсэн тэр өндөр бөгөөд буржгар үстэй эрхмийн тухайд бол түүнийг сүүлд эцэгтэй маань уулзахаар ирэх үед нь л надтай байхыг хэн нэгэн харсан байх. Тэгээд л худал үлгэр зохион ярьж байхгүй юу.
   Тэр хүн чинь ноён Холмвүүд байгаа юм. Тэр манайхаар үргэлж л зочилж байдаг төдийгүй ээжтэй маань их сайн харилцаатай байдаг нь сонирхол нэгтэйгийнх биз.
   Хэрвээ чи Жонатантай сүй тавиагүй байсансан бол, чамд тун ч гайхалтай тохирох нэгэн залуутай бид танилцсан шүү. Эелдэг бас царайлаг. Дээрээс нь үнэхээр ухаалаг. Бас тэр эмч мэргэжилтэй. Гайхалтай биш байна уу! Тэр ердөө л хорин есөн настай мөртлөө маш том сэтгэцийн эмнэлэгийг хариуцан ажилладаг гээд бод доо. Манай гэрт үзлэг хийхээр ирэх үед нь ноён Холмвүүд биднийг танилцуулсан юм л даа. Түүнээс хойш, тэр байнга л үүгээр эргэлддэг болсон. Түүнээс гадна, тэрнийг би амьдралдаа учирч байсан эрчүүдийн дотроос хамгийн зоримог нэгэн нь гэж зоригтой хэлэх байна. Гэсэн хэдий ч даруухан гэдгийг нь яана. Тэр үнэхээр дөлгөөн бас тайван. Мөн, түүнийг би өөрийн өвчтөнүүддээ ямар гээчийн гайхалтай анхаарал халамж тавьдаг бол оо хэмээн үргэлж боддог юм. Бас, тэр яг л бусдын оюун бодлыг унших гэсэн аятай хүмүүсийн нүүр царай руу эгцлэн харах зуршилтайг нь би ажигласан. Ялангуяа үүнийгээ над дээр их туршиж үзнэ гээч, гэвч би түүний хувьд хагалахад дэндүү хатуу самар байдаг бололтой. Үүнийгээ би толиноос олж харсан юм.
    Ингэхэд, чи өөрийнхөө царайг унших гэж оролдож байсан уу? Харин би оролдож үзсэн. Тэгээд чамд л гэж санал болгоход, чи ч мөн адил туршаад үзээрэй, дараагаар нь маш их тус болж мэдэх юм шүү.
    Өө, бас тэр намайг судлахад их сонирхолтой физиологийн сэдэв байна гэж хэлсэн, үнэхээр үнэн байж мэдэх юм. Мөн, чи мэднэ дээ, шинэ загварыг тодорхойлохын тулд хэзээнээс даашинз сонирхдоггүй байсныг минь. Даашинз өмсөнө гэдэг ямар уйтгартай бас яршигтай байдаг гэж санана аа. Би дахиад л үглээд л эхэллээ, гэхдээ тоох хэрэггүй дээ. Артур өдөр болгон л яншиж байдаг юм.
    Ингээд л боллоо, Мина минь. Бид балчир байхаасаа л бие биенээсээ юу ч нуулгүй бүгдийг ярьдаг байсныг санаж байна уу? Бид хамтдаа унтаж, хамтдаа хооллож, хамтдаа инээлдэн хөхрөлдөж мөн уйлдаг байсныг? Одоо ч гэсэн, чамд ярьсан ч гэсэн илүү их зүйлийг би яримаар байна. Өө, нээрэн, Мина минь, чи тааж чадах уу? Би түүнд хайртай. Тэгээд, яг одоо үүнийг бичиж байхдаа би ичингүйрэн улайж сууна. Хэдий түүнийг надад хайртай гэж би бодож байгаа ч, тэр одоог хүртэл надад сэтгэлээ илэрхийлээгүй л байна. Гэхдээ, Мина минь, би түүнд хайртай. Хайртай! Харж байна уу? Намайг ахиад л сайхан ааштай болгож орхилоо.
   Би чамтай хамт байсан ч болоосой, ил галын дэргэд яг л урьдын адил даашинзгүйгээр суугаад, өөрт ямар санагдаж байна тэр бүхнээ хуваалцахсан. Энэ захидлыг би чам руу хэрхэн бичиж байгаагаа хэлж үнэхээр мэдэхгүй юм. Би зогсох вий гэхээс айж байна, эсвэл би ураад хаячихаж мэдэх юм. Тийм учраас би зогсохыг хүсэхгүй байна, учир нь би чамд бүх зүйлийн талаар ярьмаар байна. Над руу эргээд хариу бичээрэй, бүгдийг бичээрэй. Чиний юу гэж бодож байгааг би мэдмээр байна. Мина минь, бас миний аз жаргалын төлөө залбираарай.
    Люси
    Жич. - Энэ бүхэн одоохондоо нууц гэдгийг чамд сануулан хэлэх шаардлагагүй байх гэж бодож байна. Тавтай нойрсоорой.
Л.

ЛЮСИ ВЕСТЕНРАГААС МИНА МУРРЭЙД ИЛГЭЭСЭН ЗАХИДАЛ
5-р сарын 24-н.

    Миний, хонгор Мина,
    Баярлалаа, маш их баярлалаа, бас дахин баярлалаа, чиний найрсаг захидалд. Чамд энэ бүхний талаар хэлж, мөн хариуд нь чамаас талархал, таашаалын үгсийг харамгүй сонсоно гэдэг үнэхээр сайхан хэрэг байлаа.
    Хонгор минь, бороо заримдаа ордоггүй мөртлөө, нэг орохдоо хувингаар цутгадаг гэдэг. Энэ юутай үнэн үг вэ. Удахгүй, 9-р сард би хорин нас хүрэх болно, гэвч өнөөдрийг хүртэл гэрлэх санал хэн нэгнээс авч үзсэнгүй явлаа. Харин, өнөөдөр би гурвын гурван гэрлэх саналд дарагддаг байна шүү. Гайхалтай биш гэж үү! Ердөө ганцхан өдрийн дотор гурван санал гэдэг!  Бас энэ бүхэн үнэхээр харамсалтай юм! Үлдсэн хоёр залуу хархүүгээс уучлалт гуйгаад гуйгаад баршгүй нь. Өө, Мина минь, би дэндүү их баяртай байгаа учраас юу хийх ёстойгоо ч мэдэх юм алга. Гурван гэрлэх санал! Ингэхэд, чи бусад охидод энэ талаар дуулгаад хэрэггүй шүү, үгүй бол тэд өөрсдийгөө шархадсан мэтээр төсөөлж гэрт суух эхний өдрөө 6-г авах хүртлээ аягүй бол сэтгэл нь ханахгүй биз. Ихэнх охид үнэхээр бардам бас ихэмсэг байдаг шүү дээ! Чи бид хоёр, Мина, удахгүй сүй тавьж, нэг л мэдэхэд бардам зангаа гээж орхисон гэрлэсэн хөгшин бүсгүйчүүд болох болно. За тэгэхээр, би чамд тэр гурван залуугийн талаар хэлж өгье, харин чи хүмүүсээс нууцалдаг юм шүү, мэдээж хэрэг Жонатаныг эс тооцвол. Түүнд ч бас чи хэлж орхино биз, Артурт, хэрвээ би чиний оронд байсан бол мөн л Артурт хамгийн түрүүнд хэлэх байсан юм чинь. Эмэгтэй хүн гэдэг эр нөхөртөө бүх зүйлсийн талаар хэлж ярьж байх ёстой байдаг. Санал нэгдэж байна уу, хонгор минь? Тийм учраас би ч гэсэн шударга байх ёстой. Мөн эрчүүд эмэгтэйчүүдэд, тэр дундаа өөрсдийн эхнэрүүддээ илүү дуртай байдаг тул мөн л тэдэнтэй юуг ч нуулгүй, ил тод харилцдаг байх. Гэвч бүсгүйчүүд гэдэг үргэлж байх ёстой шигээ шударга байж чаддаггүй байх гэж эмээж байна.
     Тэгэхээр, хонгор минь, миний дугаар номер Нэг залуу маань үдийн цайны яг өмнөхөн нь ирсэн юм. Чамд түүний талаар би хэлсэн дээ, Доктор Жон Сьювардыг, сэтгэцийн эмнэлэгт ажилладаг, мөн өргөн духтай бас том дух шигээ хүчирхэг эрүүтэй тэр нэгэн эрийн талаар. Тэр үнэхээр дажгүй залуу, гэвч цаг үргэлж сандарч тэвдэж явдаг юм. Цаг үргэлжид л, ямар ч жижиг сажиг зүйлс байсан гэлээ өөрийгөө тэр хүмүүжүүлэн сургаж, тэднийг тогтоон авч явдаг хэрнээ өнөөдөр тэр өөрийнхөө торгон малгайн дээр золтой л суучихсангүй шүү. Эрчүүд сандрахаараа тиймэрхүү үйлдлүүд хийж эхэлдгийг нь чи мэднэ дээ. Харин түүнийг яг л мэс заслын хоёр иртэй хануур барьсан эмч аятай маш хянуур гэгч нь шулуун царайлаад, наашаа ойртож ирэх үед нь би золтой л хашгирчихаагүй шүү. Тэгээд, тэр надад хэлэх гэсэн зүйлсээ шууд л эхэлж эхэлсэн. Намайг өөрт нь ямар ялдам бас эрхэм болохыг, тэр бүү хэл намайг төдийлөн сайн мэдэхгүй хэрнээ надтай хамт байвал амьдрал нь ямархан гэрэл гэгээтэй болж өөрийн минь гэгээн дүр төрх өөрийг нь хичнээн их баясгахыг хэлж байлаа. Тэгээд бас болоогүй, намайг өөрийг нь хайрлаж халамжлахгүй бол ямар их сэтгэлээр унан гундаж эхлэхийг, мөн намайг уйлж гуниглаж байхыг олж харвал хэрхэн ханан хад болж тэдгээр асуудлуудыг амьдралд минь ойртуулахгүй байхыг хэлж суулаа. Удалгүй, тэр яриагаа төгсгөөд өөрийг нь тодорхой хугацааны дотор хайрлаж хайхардаг болохыг минь асуусан бөгөөд намайг толгойгоо сэгсэрсний дараагаар хоёр гар нь салгалан чичирж байхыг нь би анзаарсан. Харин, тэр огтхон ч эргэлзэлгүйгээр өөдөөс минь харж надад өөр хайртай хүн бий эсэхийг асуусан юм. Тэр биеэ үнэхээр гайхалтай тогтоон барьж байлаа, тэгээд зүрх сэтгэлийг маань надаас булаахыг хүсэхгүй байна гэдгээ хэлсэнсэн. Мөн, хэрэв зүрх сэтгэл маань хэзээ нэгэн өдөр сул чөлөөтэй болвол өөрт нь найдлага буй эсэхийг надаас асуусан юм. Одоо, миний түүнд өөрт минь хэн нэгэн байгаа гэдгийг хэлэх хүндхэн үүрэг ирлээ. Миний түүнд хэлсэн хариулт товч бөгөөд тодорхой байлаа. Энэхүү хариултыг маань сонссоныхоо дараагаар тэр өндийн босч ирээд гарнаас минь атгах үедээ дүнсгэр гэхдээ зоримог, зоримог хэрнээ дүнсгэр гэдэг нь аргагүй зогсч байсан ба надад аз жаргалтай амьдрахыг ерөөгөөд, хэрэв өөрт нь анд нөхөр хэрэгтэй бол өөрийг нь хамгийн сайн нөхрийн ёсоор хүлээн аваарай гэсэн юм.
     Өө, хонгорхон Мина минь, би уйлахаас өөр зүйлийг хийж чадахгүй нь. Мөн энэ захидал маань норж, дээр нь бичээстэй бэхнүүдийг маань урсгасан бол хүлцэл өчье. Хэн нэгнээс гэрлэх санал авна гэдэг үнэхээр гайхалтай хэрэг, гэвч хэдий сайхан байдаг шигээ хэн нэгний зүрхийг шархлуулан явуулна гэдэг даанч тусгүй явдал юм. Тэр хүн чамд тухайн үедээ юуг ч хэлж ярьж байсан ялгаагүй удалгүй чи түүний амьрдралаас тэр чигтээ холдон одно гэж бодохоор л. Хонгор найз минь, би энэ хүргээд түр завсарлая. Аз жаргалтай байгаа хэдий ч би тун гунигтай байна.

Үдэш нь.
     Артур дөнгөж сая яваад өглөө, харин одоо би түрүүн бичиж байснаа бодвол бие маань хавьгүй дээрдсэн тул энэ өдрийн талаар гүйцээж бичье л дээ.
     Хонгор минь, удалгүй номер Хоёр эрхэм маань үдийн цайны дараагаар айлчлан ирсэн юм. Үнэхээр сайхан залуу. Тэгээд, хаа холын Техасаас хүрч ирсэн тэр Америк хархүү үнэхээр залуухан бөгөөд гэнэн томоогүй харагдаж байсан нь түүнийг тийнхүү олон газар нутгаар аялж, олон арван адал явдалтай учирч явдагт нь эргэлзэхэд хүргэж билээ. Мөн, би өөрийгөө яг л чихэндээ хор дусаалгуулсан хөөрхий Дездемона шиг л төсөөлж байлаа. Эмэгтэйчүүд бид, зөвхөн эрчүүд л өөрсдийг маань айдсаас гэтэлгэх юм шиг боддог бөгөөд ийм бодолтойгоор тэдэнтэй гэрлэдэг аймхай улсууд юм даа, гэж заримдаа бодогдох юм. Хэрэв би эрэгтэй хүн байсансан бол өөрт таалагдсан хэн нэгэн охиныг өөртөө дурлуулахын тулд юу хийх ёстойг мэддэг гэж бодож байлаа. Гэвч, үгүй юм байна. Ноён Моррис бидэнд өөрийнхөө түүхүүдийг ярьж өгсөн, харин Артур хэзээ ч ярьж байгаагүй, огтхон ч ...
     Хонгор минь, яагаад ч юм Ноён Кьюнси П. Моррис намайг ганцааранг минь байхад олоод ирсэн. Ер нь залуус охидыг ганцаараа байхад нь олдог байж мэдэх юм. Гэвч үгүй, тухайлбал, Артурын хувьд гэвэл тэр хоёр ч удаа боломжийг ашиглах гэж оролдсон, би ч мөн адил түүнд аль болох чадах чинээгээрээ л туслахыг хичээсэн, энэ тухай одоо ярихаасаа би огтхон ч санаа зовнихгүй байна. Мөн, юун түрүүнд Ноён Моррис хараал хэлэх нь байтугай дэл сул үг огт ярьдаггүй гэдгийг дуулгая, тэр тусмаа танихгүй хийгээд өмнөө байгаа хүмүүстээ. Бас, тэр үнэхээр их боловсролтойгоос гадна биеэ маш зөв авч явдаг нь харагдсан шүү. Гэвч, намайг өөрийг нь Америк хар яриагаар ярихыг нь сонсохыг хүсч байгааг тэр мэдээд тэр их олон хөгжилтэй зүйлсийг чөлөөтэй ярьж эхэлсэн. Тэгээд, тэнд цуглаж зогссон хүмүүс ер цочирдоогүй нь сонин хэрэг шүү. Гэхдээ, хонгор минь, түүнийг би ярьж хэлж байгааг зүйлсийнхээ ихэнхийг нь өөрөө зохиосон байх гэж эмээж байна. Гэхдээ л хар яриа хойно, ийм л байдаг юм чинь. Мөн, өөрийгөө би тэгж ярих эсэхээ үнэхээр хэлж мэдэхгүй юм. Бас, Артур үүнийг сонсоод түүнд таалагдах үгүйг ч төсөөлж чадахгүй нь, тэгээд ч түүнийг тийнхүү ярьж байхыг нь сонсоогүйгээс хойш.
     Тэгэхээр, ноён Моррис миний дэргэд ирж суулаа. Тэгээд, тэр аль болох л баяр хөөртэй харагдахыг хичээж байгаа гэдэг нь илт байв, гэвч би түүнийг мөн л сандарч байхыг нь олж анзаарсан юм. Тэр миний гарнаас атгалаа, тэгээд маш эелдэгхэнээр ....
     "Хатагтай Люси, таны бяцхан шаахайг засварлаж чадах хангалттай арга ухаан надад байхгүй ч дэнлүү барьсан долоон залуу охидыг араасаа дагуулсаар таныг алхахад танхимын төгсгөлд хүлээж зогсох нэгэн залуу бий гэдгийг хэлмээр байна. Хэрэв тэр залууг та намайг мөн гэж бодож байвал, дөрөө нийлүүлэн надтай хамт, морин тойруулгын талбайгаар хэсэг тойрвол ямар вэ?" гэлээ.
      Ямар ч байсан, тэр тун сэргэлэн цовоо бөгөөд баяр жавхлантай байсан нь өглөө над дээр зочилж ирсэн хөөрхий Сьювард эмч шиг тэр дор нь намайг татгалзахын аргагүй болгож байлаа. Хариуд нь би, тун намбалаг хоолойгоор морин дээр сундалж үзээгүй төдийгүй морьдын талаар юуг ч мэдэхгүй гэдгээ, морин тойруулгын талбайд хөл тавьж үзээгүй туршлагынхаа хамтаар учирлан хэллээ. Харин, тэр тун эелдэг гэгч нь өөрийгөө буруу зүйл хэлчихэв үү хэмээн өршөөл эрэхийн зэрэгцээ тун сэрэмжтэй бөгөөд ихэд болгоомжтой нь аргагүй хэлж ярьж байсан тул юу ч хэлсэн байлаа гэсэн түүнийг уучилмаар мэт санагдуулж байлаа. Тэр энэ бүхнийг үнэн голоосоо өчиж байсан бөгөөд тэр хүнийг дугаар номер Хоёр болно гэдэгт нь би өөрийн эрхгүй харамсч эхэлсэн билээ. Тэгээд, хонгор минь, тэр хамаг л энхрий ялдам бүхний охь нь болсон гэгээн хайрын уярам урсгалыг мяралзуулсаар, өлмий дор минь зүрх, сэтгэл хоёроо дэвсэн тавилаа. Түүний энэхүү хичээнгүй байдал нь яагаад ч юм намайг эргэлзэхэд хүргэснийг нуух юун, ахиад тэр үүнээс илүү үнэн зүрхнээсээ байж чадах болов уу гэж, дахиад тэр түүнээс илүү баяр баясгалантай байж дөнгөх болов уу гэж, учир нь тэр үнэхээр их баяртай байлаа. Харин түүнийг сонжиж харж байсан миний харц өөр дээр нь туссаныг тэр гадарласан бололтой, хэсэгхэн хугацаанд тэр зогсосхийгээд, тун ч эрэгтэйлэг байдлаар, гал дөлтэй гэгч нь надаас өөрийг хайрлаж чадах эсэхийг асуусансан ...
     "Люси, чамайг би шударга сэтгэлтэй охин гэдгийг чинь хэзээнээс мэднэ. Хэрэв би чамд өр зүрхнээсээ итгэж байгаагүйсэн бол энд ингээд л одоо байгаагийнх шигээ ярьж суухгүй байхсан. Нэг сайн найз, нөгөө нэг дотны анддаа хэлж байгаатай адил  надад хэлээч дээ, чамд сэтгэлтэй өөр нэгэн байдаг эсэхийг? Хэрэв, тийм нэгэн хүн чамд байдаг бол ширхэг үсэнд нь ч би садаа учруулахгүй гэдгийг амлаж байна, гэхдээ, хэрэв чи намайг зөвшөөрвөл, хамгаас илүү дотны нөхөр чинь болж би чадна."
     Миний хонгор Мина, эрчүүд яагаад тийм ихэмсэг бөгөөд бардам байхад эмэгтэйчүүд бид ийм өчүүхэн байдаг юм бэ? Би, сая бараг л, энэхүү сайхан сэтгэлтэй, үнэнхүү джентелман залуугаар тоглоом тохуу хийх гэж байлаа. Би ахиад л нулимс дуслуулахнуу дээ, хонгор минь, энэ нойтон захиа яавч олигтой болохгүй нь ээ, намайг өршөөгөөрэй.
    Яагаад тэд охидыг гурван эртэй гэрлүүлдэггүй юм бэ, эсвэл яагаад тэдний хүссэн тоогоор хуримлуулж энэ бүх асуудлыг нэг мөр цэгцэлж болдоггүй юм бол? Гэвч ингэвэл тэрс явдал болох хойно, ийм зүйлийн талаар би хэлж болохгүй.  Хэдий би усан нүдлэн уйлж суусан ч, ноён Моррисын царайг эгцлэн хараад, шулуухан гэгч нь түүнд ингэж хэлсэндээ баяртай байна ...
    "Тиймээ, хэдийгээр тэр надад хайртай үгүйгээ хараахан хэлээгүй байгаа ч надад хайрлаж бас харж явдаг нэг хүн бий.". Би товч бөгөөд тодорхой, шулуун бөгөөд шулууханаар ингэж хэлэхэд, тэр хоёр гараа гаргаж ирээд минийхийг атгалаа, тэгээд тэр ...
    "Ийм л зоригтой охин шүү дээ. Энэ орчлон хорвоо дээр ахиад зөндөө олон охид байгаа хойно, магадгүй чиний зүрх сэтгэлийг ялах гэсээр би хоцроогүй байгаа дээрээ амжих минь. Алив, битгий уйл, хонгор минь. Хэрэв надад санаа чинь зовниж байгаа бол битгий гунь охин минь, би ч харин нэг хагалахад хатуу самар юм шүү, энэ бүгдийг би төвөггүй гэгч нь давж гарч чадна. Харин, тэр залуу юу, ямар азтай байгаагаа тэр мэдэж байгаа болов уу ингэхэд, үгүй бол эртхэн мэдэж авах хэрэгтэй дээ, эс бөгөөс надтай тулна гэж мэд. Бяцхан охин минь, чиний үнэнч бас шударга зан чинь надад хайраас ч ховор нандин байдаг эрхэм найз гэгч зүйлийг авч ирлээ. Хонгор минь, би энэ эзэнт гүрнээр хөндлөн гулд нилээд хугацаанд ганцаараа явах хэрэгтэй болох нь. Тийм болохоор, надад чи үнсэлтээ харамлахгүй биз дээ? Ердөө ганцхан үнсэлт. Энэ нь хожим хойно урган гарч ирэх ямар нэгэн таагүй бодлыг минь үргээг. Хэрвээ, чамд хайртай үгүй нь хараахан мэдэгдээгүй байгаа тэр залуу чинь, чи мэднэ дээ, хэрэв чи санаагаа өөрчилбөл, чамд сэтгэлтэй өөр нэгэн залуу бий гэдгийг санаарай." гэсэн юм.
    Түүний хэлсэн эдгээр үгс намайг бага ч болов ялж чадсан шүү, Мина, харин түүн шиг зоригтой, ялдамхан бас язгууртан залуу өрсөлдөгч болно гэвэл бүтэхгүй биз дээ? Тэгээд, тэр их гунигласан, тийм ч учраас би түүн рүү тонгойгоод түүнийг үнссэн юм.
    Харин, тэр хоёр гарыг минь атгасаар босч ирээд миний царай руу доош харах үед би ичсэндээ минчийтлээ улайж орхисон байх гэж эмээж байна. Тэгээд, тэр "Бяцхан охин минь, би чиний гарнаас атгаж байна, бас чи намайг үнссэн. Хэрэв энэ бүхэн бид хоёрыг анд нөхөд болгодоггүй юм бол өөр юу ч болгож чадахгүй. Чиний үнэнч занд чинь баярлалаа, мөн баяртай." гэж хэллээ.
    Удалгүй тэр гарнаас минь тавилаа, тэгээд малгайгаа аваад эргэж харалгүйгээр өрөөнөөс минь гарч одсонсон. Бас ямар ч нулимсгүйгээр, ямар ч зогсоцгүйгээр, мөн ямар ч санаа алдалтгүйгээр. Харин, би гэдэг хүн яг л нялх хүүхэд шиг уйлж байлаа.
    Өө, тийм залуу эр, өөрийнх нь өлмий гишгэсэн газарт сөгдөж мөргөх нь халаг болсон өчнөөн олон охин байхад, тэр хархүү аз жаргалгүй байна гэж таарахгүй биз дээ? Хэрвээ, зүрх маань хэн нэгнийг хайрлаагүй байсансан бол маргаан байхгүй би түүнд сэтгэл алдрах байсан биз. Хонгорхон минь, эргээд энэ бүхнийг бодсон чинь би аз жаргал, баяр баяслын талаар бичиж даанч чадахгүй нь. Мөн, эргээд бүрэн сэтгэл хангалуун болох хүртлээ би дугаар Гурав эрхмийн талаар хэнд ч ярьмааргүй байна, бүр огтхон ч ...
   Люси
   Жич. - Өө, дугаар номер Гуравын тухайд бол, чамд олон зүйл хэлэх шаардлагагүй биз дээ? Тэгээд ч бичихэд үнэхээр төвөгтэй юм. Тэр, өрөөний минь үүдээр орж ирснээс хойш намайг тэврээд үнсэх хүртэл ердөө ганцхан хором өнгөрсөн юм шиг л санагдаж байна. Бас, би яг одоо үнэхээр их, бүр маш их жаргалтай байгаа төдийгүй энэ бүхнийг эдлэх болсон гавъяа шалтгаанаа бодоод, бодоод ер олохгүй юм. Одоо би бурханд надр уу ийм гайхалтай хайрын эзнийг, ийм нөхрийг, бас ийм найзыг илгээсэнд нь талархаад түүний энэ бүх ачийг хариулах л үлдлээ.
    Баяртай.

   ДОКТОР СЬЮВАРДЫН ӨДРИЙН ТЭМДЭГЛЭЛ (фонограф)
   5-р сарын 25-н. Эбб~ийн идэх дуршил хөдөлсөн бололтой, харин надад юм идэх дур хүсэл нэг л төрж өгөхгүй байх чинь. Түүнчлэн сайн амарч хүртэл чадахгүй байгаа нь тоогүй хэрэг. Ингээд л оронд нь өдрийн тэмдэглэл бичиж сууна даа. Өчигдрийн үйл явдлаас хойш ахиад л санаа сэтгэл минь хоосон оргиж эхлэх нь юуных вэ? Энэ ертөнц дээрх юу ч надад хийхэд чухал мэт санагдахгүй байгаа нь ямар учиртайнх вэ? Иймэрхүү зүйлст тус дэм болох цорын ганц эмчилгээ нь завгүй ажиллах гэдгийг мэдэхээс хойш өвчтөнүүдийн дунд би явж орсон юм. Тэгээд надад сонирхолтой содон зүйлсийг зааж өгөх нэгнийг оллоо. Тэр хүн их хөгжилтэй учраас надад түүнийг ойлгоход тун хялбар байлаа. Харин өнөөдөр би түүний хачирхалтай нууцын зүрхэнд арай илүү ойртсон гэж бодож байна.
   Би түүнийг урьд урьдынхаасаа илүүтэйгээр асууж шалгаасан нь яг л түүний нүдэнд үзэгдэх хий үзэгдлүүдийнх нь нэгтэй адил санагдсан байх вий гэж эмээнэ. Миний тэнд хийж байсан үйлдлүүд, одоо бодоод байхад, жаахан харгис юм шиг. Би түүнийг солиорлыг хөхүүлэн дэмжиж, энэ хэвээр нь байлгахыг хүсч байсан, яг л тамын эрлэг гэлтэй.
   (Санамж., Ингэхэд надад тамын нүхнээс мултрах ямар шалтгаан бий гэж?) Омниа Ромае веналиа сант. Там өөрийн гэсэн шан харамжтай! Хэрэв энэхүү зөв совингийн минь ард эх ундарга руу нь эргээд самнаж болохуйц ямар нэгэн чухал зүйл байж гэмээнэ, би үүнийг даруй эхлэх хэрэгтэй, тиймээс ...
   Р. М, Ренфилд, 59 настай. Сангуин темпераменттай, физик чадал нь гайхалтай, сонирхолтой яриа өрнүүлдэг ч ихэнхидээ дүнсгэр байдалтай байдаг, эцэст нь миний ойлгохооргүй элдэв янзын зүйлсийг өгүүлж эхэлдэг. Сангуин темперамент, сэтгэцийн өвчин хоёр нийлэхээр хувиа хичээсэн биш юм гэхэд аюултай, тийм ээ маргаан байхгүй аюултай хүнийг бүтээдэг гэж бодож байна. Хувиа хичээсэн хүмүүст сонор сэрэмж гэдэг өөрсдийнх нь мөн чанарыг халхлах хуяг нь болж өгч байдаг. Эндээс юу гэж дүгнэж байна гэвэл, энэ яг л төвөөс зугтаах хүч болоод төвд тэмүүлэх хүчнүүд хоорондоо баланслагдан тэнцвэржсэн цэгтэй л адил. Харин үүрэг, хариуцлага зэрэг зүйлс уг цэг дээр орших үед, тэнд үйлчлэх хүч үлэмж их бөгөөд зөвхөн ар араасаа цуварсан осол эндэл л үүнийг тэнцвэржүүлж өгөх юм шиг санагдана.
 
   КЬЮНСИ П. МОРРИС~С ХОН. АРТУР ХОЛМҮҮД~Д ИЛГЭЭСЭН ЗАХИДАЛ
   5~р сарын 25~н.
   Хүндэт Арт минь,
   Титикакагийн эрэг дээр халамцуу өнгөрүүлсэн үдэш, Маркьюзаст газардсаныхаа дараахан нэг нэгнийхээ шархыг хэрхэн боосон нь, хээр талын түүдэг галын дэргэд дулаацсан шөнө гээд л бид хоёрт ярилцах зүйлс ер мундахгүй. Гэсэн хэдий ч цааш ярих ярианууд, эмчлэгдэх шарх шалбархайнууд, мөн эрүүл энхийн төлөө сөгнөх дарснууд олон бий гэдэгт итгэлтэй байна. Харин чи маргааш орой зав гаргаж, миний түүдгийн дэргэд ирэхгүй биз? Яг л цайны үдэшлэг зохион байгуулж буй хатагтай нар шиг чамайг урихаасаа би хэзээд нэрэлхэхгүй, тэгээд ч чи чөлөөтэй байгаа хойно. Тэнд биднээс гадна нэг л зочин бий, Солонгост байсан эртний танил минь, Жек Сьювард. Тэгээд хэдүүлээ уруулаа дарсанд дэвтээж, дуу дуугаа нийлүүлэн энэ өргөн орчлон дахь хамгийн аз жаргалтай хүн буюу Бурханы бүтээсэн яруу зүрхийг эзэмдэгч эзний амжилтын төлөө хундага сөгнөцгөөе. Бид чамайг халуунаар угтан авч, уриалгахнаар зочилж, хэрэв хоёр дахь хос нүдийг харах хүртлээ бор дарсыг хэтрүүлж гэмээнэ гэрт чинь хүргэж өгнө гэдгээ амлаж байнам. Чамайг урьж байна, ирээрэй!
   Хүндэтгэсэн,
   Кьюнси П. Моррис

   АРТУР ХОУЛМҮД~С КЬЮНСИ П. МОРРИС~Т ИЛГЭЭСЭН ЦАХИЛГААН
   5~р сарын 26~н.
   Чиний урилгыг хүлээн авахад хэзээд бэлэн гэж мэдээрэй. Хоёр чихийг чинь алт болгохуйц мэдээний хамтаар очимз.
   Арт

 6~р Бүлэг.
(Орчуулж дуусахаараа линк холбоно оо)

Цааш унших

Ориент Галт Тэргэнд Болсон Аллага (1~р Бүлэг)

1~р Бүлэг Аялал эхэллээ.

Өндөр уулсын цаст оргил бүхий дур булаам дүр зураглал Сириэс Истанбулыг зорин хурдлах галт тэрэгний цонхоор зурсхийн өнгөрөх нь нүднээ үл анзаарагдана. Бельги мөрдөгч М. Херкуль Пойрот энэ үед кофегоо оочиж суусан ба зоогийн газарт байх хүмүүсийн зөвхөн нэг нь л түүний анхаарлыг татна ~ нуруулаг, туранхай бөгөөд 28 орчим насны залуухан хатагтай. Өглөөний цайгаа хэрхэн ууж суугаагаас нь харахад л өөртөө итгэлтэй, мөн туршлагатай жуулчин гэдэг нь илт ажээ. Ноён Пойрот бүсгүйн цонхигор цагаан царай, урт хар гэзэг болон саарал нүдийг таалан сууж байлаа. Дур булаам төрхтэй эмэгтэй, гэхдээ үзэсгэлэнтэй гэж хэлэхэд хэтэрхий нүдэнд хүйтэн юм хэмээн тэр дотроо бодно. 
Удалгүй өндөр нуруутай, туранхай эр зоогийн газар бүхий вагоны үүдээр орж ирлээ. Үс нь бууралтаж, арьс нь наранд борлосон байх энэ эр 40~с 50 орчим настай гэмээр харагдана. Тэр эмэгтэй рүү дөхөж ирээд яриа өрнүүллээ. Түүний аялга Англи байв.
   'Өглөөний мэнд, Хатагтай Дебенхэм.'
   'Өглөөний мэнд, Хурандаа Арбутьнот,' гэж бүсгүй хариулав.
   'Би энд тантай хамт сууж болохсон болов уу?'
   'Бололгүй яахав. Суу л даа, эрхэм ээ.' гэж хэлээд тэр уриалгаханаар инээмсэглэв.
    Тэр сандал дээр суугаад, өглөөний цай захиаллаа. Удалгүй тэр М. Пойротын зүг харлаа ~ түүний том, бас үзүүр нь мушгиралдсан живэр сахал болон хачирхалтай хийгээд өндөг шиг хэлбэртэй толгойг нь түргэхэн гэгч нь ажиглаад өөр тийш харцаа шилжүүлэв. Этгээд төрхтэй гадаад байна гэж тэр дотроо боджээ.
   Англи хосууд өглөөний цайгаа уухын зэрэгцээ эелдэг үгсийг солилцож байлаа. Мөн үдийн цайн дээр ч гэсэн тэд нэг ширээний ард хамт сууцгаалаа. Хурандаа Энэтхэгт өнгөрүүлсэн цэргийн амьдралынхаа талаар ярина, харин бүсгүй хурандаагийн асуусан асуултанд хариу болгож Багдадад говернэсс хийж байсан тухайгаа хэлнэ. Төд удалгүй тэд өөрсдийнхөө дунд дундын найзтай гэдгээ олж мэдмэгцээ илүү нөхөрсөгөөр харилцаж эхлэв.
   'Та Истанбулд саатах уу?' 
   'Үгүй дээ, би шууд явах болно. Хоёр жилийн өмнө Багдад руу явах замдаа би тэндхийг үзчихсэн.'
   'Үүнийг сонсоход таатай байна. Би ч гэсэн шууд явж байгаа.' гэж хэлэхдээ хурандаагийн нүүр үл ялиг минчийн улайлаа.
   'Догь хэрэг байна,' гэж Хатагтай Дебенхам сэтгэл хөдөлсөн шинжгүй хариулав.
   Тэр үдэш галт тэрэг Коняд зогссон юм. Сайх хоёр Англи энэ үед цэвэр агаар амьсгалангаа биеийнхээ чилээг гаргахаар бууцгаалаа. Хэсэг хугацааны дараа Ноён Пойрот ч мөн адил агаар амьсгалахаар шийджээ, тэгээд тэр галт тэрэгний чингэлэгнүүдийн дотуур алхаж эхэллээ. Тэнд багагүй хүйтэн байв.
   Төд удалгүй харанхуйгаас нэг хүний хоолойг тэр олж сонсов. Арбутьнот ярьж байлаа. 'Мери-'
   Харин бүсгүй түүнийг саатуулж, 'Одоо биш ээ. Одоо биш. Бүх зүйл дуусахаар. Бүх зүйл бидний ард хоцорсон үед ~ тэр үед болцгооё~' гэв.
   Ноён Пойрот чиглэлээ өөрчиллөө. 'Хачин юм', гэж тэр өөртөө хэлэв. Энэ яах аргагүй Хатагтай Дебенхэмийн хоолой байсан ч түүний галт тэргэн дотор ярьж байсан өнөөх хурц бөгөөд авхаалжтай өнгө алга болсон байв.
   Удаах өдрийн үд дундын үед галт тэрэг гэнэтхэн зогсч орхив. Пойрот тасалбар түгээгчээс юу болсныг лавлав.
   Хатагтай Дебенхэм түүний яг ард байсан бөгөөд, 'Юу болов?' гэж Пойротоос Францаар асуув.
'Бид яагаад зогсчихов?'
   'Рестораны вагоны доод талаас гал авалцаж эхэлсэн юм байх,' гэж тэр тайлбарлаад, 'гэхдээ тэд засч эхэлсэн байна. Энэ тийм ч ноцтой гэмтэл биш бололтой.' гэлээ.
   Хатагтайн санаа зовсон байдалтай харагдаж байв. 'Гэхдээ цаг! Энэ ч биднийг хоцроох нь дээ.'
   'Тэгэх байх гэж айж байна,' гэж Пойрот санал нэгдэв.
   'Харин бид хоцорч яасан ч болохгүй! Хэрэв бид нэг цагаас илүү хоцрох юм бол бид Ориент галт тэргэнд сууж амжихгүй шүү дээ.'
   Түүний гар салгалан чичирж байлаа. Тэр яах аргагүй сэтгэл түгшиж байгаа нь илт байв.
   Аз болоход, түүний сэтгэл зовнил нь удалгүй мартагдсан юм. Учир нь 10 минут өнгөрөхөд галт тэрэг альхэдийнээ замдаа гарсан бөгөөд Истанбул хүртэл ямар ч саадгүй хүрч очлоо. Ноён Пойрот галт тэрэгнээс буугаад Токатлиан зочид буудлыг шууд зорьжээ. Гэртээ харихаасаа өмнө Истанбул хотыг хэд хоногийн дотор үзэж сонирхохоор шийдсэн нь энэ байлаа.
   Буудалд буумагцаа тэрбээр өөрт нь цахилгаан ирсэн эсэхийг асуув. Гурван ч цахилгаан ирсэн байсан бөгөөд яаралтай мэдээг агуулсан байсан нь түүнийг гайхшруулав.
   'Касснерын хэрэгт санаанд оромгүй өөрчлөлт гарлаа. Шалавхан хүрч ирнэ үү,' гэж тэр уншив.
   'Ямар тоогүй хэрэг вэ!' гэж тэр өөртөө хэлээд цагаа харлаа.
   'Би өнөө орой Истанбулыг орхих хэрэгтэй боллоо,' гэж тэр буудлын хүлээн авагчид хэлээд, 'Та надад Лондон хүрэх галт тэргэнд нэгдүгээр зэрэглэлийн суудал захиалж өгч чадах уу?' гэж асуув.
   'Мэдээж хэрэг, Монсьиор. Галт тэрэг өвлийн цагт бараг л хоосон байдаг юм. Орой 9 цагаас хөдлөх болно.'
   'Баярлалаа,' гэж Пойрот хариулав. Түүнд оройн зоог барих хангалттай хугацаа үлдсэн байв.
   Түүнийг хоолоо захиалж байх хооронд мөрөн дээр нь хэн нэгэн нь гараа тавихтай зэрэгцээд 'Ноён Пойрот! Ямар гэнэтийн учрал вэ!' гэсэн танил дуу хоолой ардаас нь сонсогдов. Энэ намхан, махлаг бөгөөд 50 орчим насны эрхэм байлаа.
   'Ноён Боук!' гэж Пойрот дуу алдав.
   Ноён Боук Бельги хүн байсан бөгөөд Compagnie Internationale des Wagons Lits~д өндөр албан тушаал хашдаг нэгэн байв. Мань хоёр Пойротыг Бельгийн цагдаагийн албанд залуу мөрдөгч байхаас нь л нөхөрлөж ирсэн хуучны андууд байлаа.
   'Чи гэрээсээ их хол явж байх чинь, найз минь,' гэж Боук хэлэв.
   'Тийм ээ, Сирид амжуулах жаал ажил байлаа. Гэхдээ би өнөө орой гэр рүүгээ Ориент Экспрессээр явах бодолтой байна, хэрэв суудал олдвол.'
   'Тун догь хэрэг байна! Хоёулаа нэг галт тэргээр явах нь ээ. Чи замдаа надад өөрийнхөө талаарх сонин хачнаас ярьж өгөөрэй. Чамайг чинь алдартай мөрдөгч болсон гэж сонссон.'
   Ноён Боук халуун дулаанаар инээмсэглээд, ресторанаас гарч одлоо.
   М. Пойрот эргээд сахалныхаа үзүүрийг зутан шөл рүү дүрэхээс сэргийлэх ажилдаа оров. Удалгүй түүнээс холгүй ширээнд суух хоёр эрхэм түүний анхаарлыг татаж эхлэв. Залуу нь 30 орчим насны, нүдэнд дулаахан, Америк эр гэдэг нь илт. Харин нөгөөх нь 60 орчим насны гэмээр хөгшин эр байв. Гэвч түүний зовхиныхоо дор нуугдсан жижиг хоёр нүд нь Ноён Пойротынхтой учрах үед, мөрдөгчийн түүний талаарх бодол бүрмөсөн өөрчлөгдөж орхив. Тэрхэн агшинд Пойрот аюул заналхийллийг хөгшин эрээс мэдэрсэн байна. Энэ яг л сайх эрийн дотор ямар нэгэн зэрлэг араатан нуугдаад, ертөнцийг өөрийн хорон нүдээр ажиглаж байх шиг түүнд санагджээ.
Ноён Пойрот удалгүй өөрийн найз Боуктай зочид буудлын хүлээлгийн танхимд уулзлаа. Харин тэдний халуун дотно яриаг Пойротын галт тэрэгний тасалбарыг зохицуулж байсан буудлын ажилчин тасалдуулав.
'Хачирхалтай хэрэг боллоо, Монсьиор. Нэгдүгээр зэрэглэлийн бүх суудал захиалгатай байна. Хоёрдугаар зэрэглэлийнх ч мөн адил.'
'Юу? Жилийн энэ үед үү? Боломжгүй хэрэг!' гэж Ноён Боук гайхлаа.
'Уучлаарай, эрхэм ээ. Гэхдээ энэ үнэн.'
'Тийм байдаг байж. Та битгий санаа зов, бид галт тэрэгний тасалбар түгээгчтэй юу ч гэсэн ярилцаж үзэх хэрэгтэй.' гэж Боук, Пойротод хандан хэлэв. Тэгээд тэр цагаа хараад, 'Алив, хөдлөх цаг боллоо.' гэв.
   Өртөөн дээр очмогцоо Ноён Боук галт тэрэгний кондуктартай уулзав.
   'Бид энэ эрхэмд суудал олох хэрэгтэй. Тэр миний найз байгаа юм.'
   'Гэхдээ, Монсьиор. Хачирхалтай ч гэсэн суудал бүгд захиалагдсан.'
   'Хмм, маргааш Белградад хүрэх үед сул суудал олон гарна. Асуудлын гол нь гэвэл өнөө шөнө л тийш очих хэрэгтэй байна даа. Ингэхэд, бүгд ирсэн үү?'
   Тасалбар түгээгч зорчигчдын жагсаалтыг хараад, 'Хоёрдугаар зэрэглэлийн 7~р бүхээг. Ноён Харрис хараахан ирээгүй байна. Гэвч 21:00 цаг болоход 4 минут дутуу байдаг.' гэв.
   'Тэгвэл Ноён Пойротын тээшийг 7~р бүхээгт оруулчих,' гэж Боук хэлэв. 'Хэрэв энэ Харрис хэмээх эрхэм ирэх юм бол түүнд бид хоцорсон гэдгийг нь санууламз.'
   Пойрот Ноён Боукт талархсанаа илэрхийлээд, тээшээ дагаж явсаар 7~р бүхээгт ирлээ. Тэнд зочид буудалд харсан өнөөх өндөр, залуу Америк эр сууж байлаа.
   Пойротыг орж ирсэнд тэр тааламжгүй байв, 'Өршөөгөөрэй,' гэж тэр Францаар хэлээд, 'Та эндүүрсэн бололтой.' гэв.
   'Галт тэргэнд өөр сул ор алга байна, Ноён МакКьюн,' гэж хэлээд тасалбар түгээгч хүлцэл өчив. 'Энэ эрхэмийг энд оруулахаас өөр арга байсангүй.'
   Тасалбар түгээгч ч мөн адил Америк эртэй адил төвөгшөөсөн байдалтай байхыг Пойрот анзаарчээ. Маргаан байхгүй сул орыг эзэнгүй хэвээр нь байлгахын тулд илүү мөнгө халаалсан нь тодорхой.
   Харин тасалбар түгээгчийг явах үед МакКьюний зан өөрчлөгдөв.
   'Галт тэрэг ч дүүрэн байх чинь!' гэж хэлээд тэр инээмсэглэв.
   Төд удалгүй галт тэрэг хөдөллөө. Ингээд тэдний Европыг хөндлөн гулд туулах аялал нь эхэллээ.
   Шөнийг тавтай нойрсч өнгөрүүлсний удаах өглөө нь Пойрот бүхээг дотроо ганцаараа сууж байлаа, тэр Лондонгоос өөрийг нь дуудсан цахилгааныг уншиж байв.
   Үдийн зоогоо Ноён Пойрот Ноён Боукын хамтаар оройтож барьсан ба амрах зуураа рестораны вагон доторхыг ажиглаж суусан юм.
   'Хэрэв би зохиолч байсан бол энэхүү дүр зураглалыг номондоо оруулах байлаа,' хэмээн Ноён Боук хэлэв. 'Бидний эргэн тойронд суух хүмүүс бүгд өөр хоорондоо адилгүй зиндааны улсууд, мөн үндэс угсаа хийгээд нас сүүдрийн хувьд ч ялгаагүй ондоо. Гэхдээ, гурван өдрийн турш тэд нэгэн дээвэр дор хооллож бас унтацгаах болно. Тэд нэг нэгнээсээ зайлж чадахгүй ээ. Харин гурван өдрийн дараа тэд өөр өөрсдийн замаар одоцгоож, ахин хоорондоо хэзээ ч уулзахгүй.'
   Галт тэрэгний ресторанд нийтдээ 13 зорчигчид байсан бөгөөд Ноён Боукын хэлсэн нь үнэн байлаа: Тэнд ондоо үндэстэн, угсаатны төлөөллүүд үйлчлүүлж байв. Тарган том, үсэрхэг Итали эрхэм, туранхай, цонхигор Англи эрийн хамтаар сууж байна. Маргаан байхгүй туслах нь байж таарна. Мөн тэнд тод өнгийн хослол бүхий Америк хүн сууж байв. Итали, Америк эрхмүүдийг ажил хэргийн яриа өрнүүлэх хооронд Англи эрхэм цонхоор алсын барааг ширтэнэ. Гарцаа байхгүй тэдний харилцан яриа түүний сонирхлыг татахгүй байгаа нь илт.
   Тэдний дэргэд царай төрх гэж базаахгүй хатагтай суух агаад Парисын үнэтэй дэлгүүрүүдээс авсан хувцас, үнэт эдлэлүүд нь ч үүнд тус болж чадахаас нэгэнт өнгөрчээ.
   'Тэр чинь Гүнж Драгомирофф,' гэж Ноён Боук хэлэв. 'Тэр Орос, гэхдээ нөхөр нь хөрөнгөө улсыг нь коммунистууд мэдэлдээ авахаас өмнө босгож дөнгөсөн юм. Царай муутай, гэвч сонирхолтой хүн!'
   Өөр нэгэн ширээн дээр Мери Дебенхэм хоньтой төстэй төрхтэй, дунд орчим насны нэгэн тохьтой авхайн хамт сууцгааж байв, харин тэдэнтэй хамт нэгэн Америк хатагтай суух агаад эцэс төгсгөлгүй мэт ярих аж. Хурандаа Арбутьнот зэргэлдээх ширээн дээр сууна, ганцаараа. Харин цаана нь хана руу хараад, хар даашинзтай хатагтай суух бөгөөд үйлчлэгч байна хэмээн Ноён Пойрот түүнийг таажээ. Мөн гуч орчим настай гэмээр царайлаг байрын залуу, үзэсгэлэнтэй залуу хатагтайн хамтаар сууж байлаа. Сүүлийн үеийн загварын чиг хандлагаар дэгжин гэгч нь хувцасласан тэрбээр цонхигор царайтайн дээр том хүрэн нүдтэй ажээ. Пойрот түүнээс нүдээ салгаж төвдсөнгүй.
   'Хэрэв би буруу санаагүй бол Унгарын дипломат, гэргийн хамт. Би тэгж бодож байна,' хэмээн Ноён Боук найзынхаа сонирхлыг татсан хүмүүсийг харангаа хэлэв. 'Үнэхээр царайлаг хосууд.'
   Тэгээд МакКьюн болон түүний дарга сууж байлаа. Нүдэнд дулаан төрхтэй ч хүйтэн харц бүхий жижигхэн нүдтэй.
   Ноён Боук Пойротыг кофегоо ууж дуусгах хооронд өөрийн бүхээг рүү буцжээ.
   'Миний охин хэлэхдээ, эндхийн хоолнууд нь тасалбартаа орчихно гэж хэлсэн юмсан.' хэмээн Америк эмэгтэй үйлчлэгчид төлбөр төлөх зуураа Хатагтай Дебенхэмд хандан хэлнэ. 'Гэвч үйлчлэгчид мөнгө төлөх хэрэгтэй боллоо, бас энэ лонхтой усанд. Ядаж байхад бохир ус шүү. Тэдэнд Эвиан байдаггүй нь хачин санагдлаа.' гэж хэлээд тэр өмнөө өрөөстэй зооснуудыг ширтлээ. 'Үйлчлэгчийн өгсөн энэ юмыг хар даа. Динар ч бил үү, юу ч билээ. Миний охин бас хэлэхдээ ~'
   Энэ үед, Мери Дебенхэм эелдгээр хүлцэл өчөөд, ширээг орхин явлаа. Араас нь Хурандаа Арбутьнот босч түүнийг даган гарав. Удалгүй ресторан бүхэлдээ хоосорч, Ноён Пойрот болон МакКьюний захирлаас өөр хэн ч тэнд үлдсэнгүй.
   'Өдрийн мэнд,' гэж тэрбээр аяархан бөгөөд гүнзгий хоолойгоор хэлэв. Түүнийг ирж өөртэй нь хамт суусан нь Пойротыг гайхшруулав. 'Намайг Ратчетт гэдэг. Хэрэв би буруу таагаагүй бол миний бие нь Ноён Херкуль Пойроттой ярилцаж байна, зөв үү?' гэж тэр асуув.
   'Тийм ээ, та зөв таажээ, Монсьиор.'
   'Таныг би нэг ажилд хөлслөх гэсэн юм.'
   'Би одоохондоо завгүй байгаа гэж айж байна.' хэмээн гайхсан Пойрот хариулав.
   'Мэдээж хэрэг. Гэхдээ, Ноён Пойрот, танд би их хэмжээний мөнгө төлөхөд бэлэн байна. Маш их мөнгө.'
   Пойрот хэсэг хугацаанд бодолхийн чимээгүй сууснаа, 'Та ингэхэд надаар яг юу хийлгэхийг хүсч байна, Ноён ... ммм ... Ратчетт?' гэж асуув.
   'Ноён Пойрот, би чинээлэг хүн, тун чинээлэг хүн. Харин над шиг ийм хүмүүс үргэлж л дайсантай байдаг хойно доо, хэн нэгэн нь намайг хөнөөхөөр заналхийлсэн. Хэдийгээр би өөрийгөө аргалж дөнгөх ч гэлээ,' гэж хэлээд тэр Пойротод халаасан доторх буугаа хальт харуулав. 'Би туйлын сонор сэрэмжтэй байхыг хүсч байна. Санаарай, бид их мөнгөний талаар ярьж байгааг, Ноён Пойрот.'
   Пойрот мөн л хэдэн секунд бодолхийлэв. Эцэст нь тэр, 'Уучлаарай, Монсьиор, танд би тусалж чадахгүй нь.' гэлээ.
   'Танд $20.000 өгсөн ч гэсэн үү?' гэж хэлээд Ратчетт инээмсэглэв.
   'Тийм ээ, Монсьиор.'
   'Яагаад болохгүй гэж? Энэ хэргийн юу нь таны сонирхлыг татахгүй байна?'
   Пойрот босч зогсоод, 'Бүдүүлэг загнаж байгаад уучлаарай, гэхдээ та надад таалагдахгүй байна, Монсьиор Ратчетт,' хэмээн тэр шулуухан хариулав.
   Ориент Экспресс галт тэрэг Бельградад ирэхэд цаг үдшийн 9 хүрэхэд 15 минут дутуу байлаа. Ноён Боук Афинаас ирээд удаагүй байсан галт тэргэнд суусан бөгөөд оронд нь түүний 1 дугаарын бүхээгт Ноён Пойрот орсон байна. Цагийн зүү 21:15~г заах үед гадаа цас хаялж, галт тэрэг цааш хөдөлж эхлэв.
   Урьд өдрийн танихгүй зорчигчид энэ удаад илүү танил санагдах болжээ. Хурандаа Арбутнот бүхээгнийхээ хаалганы дэргэд зогсоод МакКьюнтэй ярилцана.
   Пойротын шинэ бүхээгнээс хоёр хаалганы цаана хөгшин Америк эмэгтэй, Хатагтай Хаббард, өнөөх хоньтой төстэй авхайтай хөөрөлдөнө.
   'Өө, энэ хүйтэн цаг агаарыг ээ! Өглөө болоход толгой чинь зүгээр болно гэж найдая. Чамд аспирин байхгүй гэж үү? Чи итгэлтэй байна уу? За тэгвэл, сайхан амраарай, хонгор минь.'
   Салах ёс гүйцэтгээд тэр эргэхдээ Пойротод хандаж, 'Хөөрхий эмэгтэй, Швед юм байна. Мөн багшилдаг бололтой. Эелдэг гэж жигтэйхэн ч Англиар сайн ярьдаггүй нь тоогүй. Уг нь охины маань талаар их л сонирхон сонсч байсан юмсан.' гэлээ.
   Пойрот, яг л галт тэргэн дэх бусад зорчигчдын адилаар одоо Хатагтай Хаббардын Турк дахь Америк коллежид багшилдаг охиных нь талаар мэдэх боллоо. Мөн тэд Хатагтай Хаббардын туркчуудын талаарх, бас тэдний залхуу хэвшил болон замынх нь тааруу нөхцөл байдлын талаарх сэтгэгдлийг нь альхэдийнэ мэдсэн байна.
   Удалгүй тэдний дэргэдэх хаалга нээгдэж, дотроос нь туранхай, цонхигор царайтай эрэгтэй үйлчлэгч гарч ирлээ. Бүхээг дотор, орон дээр Ноён Ратчетт сууж байхыг Пойрот харж амжив. Тэгээд хаалга хаагдаж орхилоо.
   Хатагтай Хаббард Пойрот руу улам дөхөж ирэв.
   'Та мэдэж байна уу, би тэр хүнээс жаахан жийрхээд байна.' гэж шивнэв. 'Үйлчлэгчээс биш ээ, нөгөө хүнээс нь. Би түүнийг аюултай хүн гэдгийг бүр мэдрээд байна аа. Тэр тусмаа миний зэргэлдээх бүхээгт байрлаж байгаа нь надад таалагдахгүй байна. Хэрэв тэр зандалчин байж таарвал би л лав гайхахгүй дэг.'
   Хурандаа Арбутнот, МакКьюн хоёр хонгилоор нааш ирцгээж байв. 'Миний бүхээгээр ор л доо,' гэж МакКьюн хэлэв. 'Тэгээд хоёулаа цааш нь ярьцгаая. Тэгэхээр, та Энэтхэгт байгаа британичуудыг ~'
   Тэднийг МакКьюний бүхээг орохтой зэрэгцээд яриа нь дуулдахаа болив.
   'Би явж орондоо орлоо,' гэж Хатагтай Хаббард Пойротод хэлэв. 'Сайхан амраарай.'
   Пойрот ч мөн адил өөрийн бүхээгтээ оржээ. Түүний бүхээг Ратчеттынхаас нөгөө талд нь байрлаж байсан юм. Пойрот орондоо ороод, нэг, тэгээд хагас цаг орчим хэртэй юм уншиж байгаад гэрлээ унтраалаа.
   Хэдэн цагийн дараа хэн нэгний орилох дуунаар тэр сэрэв. Өвдсөндөө орилох дуу шиг байх бөгөөд холгүйхэн сонсогдоно. Төд удалгүй түүнийг дагаад хонх жингэнэж эхлэв.
   Пойрот босч суугаад, гэрлээ даруй асаахдаа галт тэрэг зогссон байгааг анзаарав. Тэгээд тэр зэргэлдээх бүхээгний Ратчеттыг санаад, орноосоо босч, хаалгаа онгойлголоо. Тасалбар түгээгч энэ үед корридороор яаравчлан ирж байлаа. Тэр Ратчеттын хаалгыг тогшив. Хариу өгсөнгүй. Тэр хоёр дахь удаагаа тогшлоо, энэ үед корридорын төгсгөлөөс дахин хонх жингэнэж, гэрэлнүүд асав. Харин Ратчеттын бүхээгнээс хоолой сонсогдов. 'Ce n'est rien, Je me suis trompe.' (Юу ч биш дээ, би алдаа гаргачихлаа.)
   'Ойлголоо, Монсьиор,' гэж тасалбар түгээгч хэлэв. Тэгээд тэр дахин яаравчилсаар гэрэл ассан хоёр дахь хаалгыг зүглэн явлаа.
   Пойрот эргээд орондоо орлоо, тэгээд цагаа хараад, гэрлээ унтраав. 01:00 цаг болоход 23 минут дутуу байв.
   Тэр унтаж чадсангүй. Галт тэргэн доторх чимээнүүд хэтэрхий тод байлаа. Зэргэлдээх бүхээгт Ратчеттын хөдлөх нь, мөн корридороор зорчигчдын нааш цааш холхилдох нь сонсогдоно.
   Пойротын ам цангаж байсан бөгөөд ус захиалж авчруулахаа тэр мартсан байв. Тэр бугуйн цаг руугаа дахин харлаа. 01:00~с 15 минут өнгөрсөн байна. Тэр хонх дарж, тасалбар түгээгчийг ирэх үед ус авчруулах талаар бодон хэвтэж байтал дахиад нэг хонх жингэнэв. Тинг ... тинг ... тинг ...
   Пойрот хүлээлээ. Тасалбар түгээгч нэгэн зэрэг хоёр бүхээгт үйлчилж чадахгүй шүү дээ.
   Хонх дахиад, бас дахиад дуугарлаа. Хэн нэгэн нь тэвчээр алдарсан нь илт. Эцэст нь нэг юм тасалбар түгээгч ирлээ. Түүнийг уучлалт хүсэхийг Пойрот сонсов. Удалгүй эмэгтэй хүний хоолой дуулдав, энэ Хатагтай Хаббардынх байлаа. Тэр тасалбар түгээгчтэй жаал юм ярив. Харин тасалбар түгээгч түүнд тавтай нойрсохыг ерөөж, хаалга хаагдав.
   Пойрот энэ мөчийг ашиглаад, өөрийнхөө хонхыг дуугаргажээ. Тасалбар түгээгч ирэх үедээ сэтгэл гонсгор байлаа. 'Энэ Хатагтай Хаббард байна,' гэж тайлбарлаад, 'Тэр хэлэхдээ, өрөөнд нь хүн байна гэсэн. Төсөөлж байна уу, тийм хэмжээтэй өрөөнд шүү! Тэр хаана нуугдана гэж? Би түүнд энэ бол боломжгүй зүйл гэж хэлсэн, гэвч тэр сонсоогүй. Бидэнд санаа зовох хангалттай их зүйлс байна, тэр тусмаа энэ цас~'
   'Цас?'
   'Тийм ээ, Монсьиор. Галт тэрэгний зам дээр хэтэрхий их цас унасан байна. Тэгээд галт тэргийг зогсоох шаардлагатай боллоо. Магадгүй бид энд хэдэн өдөр ч саатаж болох юм.'
   Тэр Пойротод ус авчирч өгөөд, тавтай нойрсохыг хүслээ.
   Пойрот шилэн аягатай усаа уугаад, төдий л удалгүй нойрсч эхэллээ. Гэсэн ч тэр хэсэг хугацааны дараа эргээд л сэрэв. Зэргэлдээх бүхээгнээс дахиад л чанга дуу гарсан нь энэ байлаа. Хаалгыг налаад ямар нэгэн хүнд юм унах чимээ? Тэр орноосоо шалавхан гэгч нь босоод гарч харлаа. Тэнд юу ч байсангүй, улаан даашинзны хормой корридорын төгсгөлд дэрвэн өнгөрснийг эс тооцвол. Харин корридорын нөгөө төгсгөлд тасалбар түгээгч ямар нэгэн бичиг цаастай зууралдан сууна. Аниргүй байдал ноёлно.
   'Би санаа зовохоо болих хэрэгтэй,' гэж тэр өөртөө хэлээд, хөнжилдөө эргээд оров. Энэ удаад тэр үүр цайтал нойрсжээ.

Хоёрдугаар бүлэг: Хэрцгий, бас Аюултай Хүн.
(Орчуулмагцаа энд линк холбоно оо.)

Цааш унших

'Дракула Гүнтэн' . (4-р бүлэг.)

4-р Бүлэг

Жонатан Харкерын тэмдэглэл үргэлжилж байна.

Би өөрийнхөө орон дотроо сэрлээ. Урьд шөнийн тэдгээр үйл явдлууд цөм зүүд мөн байсан ч, аль эсвэл үгүй байлаа ч гүнтэн намайг өргөөнд минь өргөж ирсэн нь лавтай. Үүнийг гэрчлэх мэт миний хэв маягаар эвхэгдээгүй хувцаснууд, гарт минь зүүлттэй хоносон бугуйн цагнаас эхлээд хэд хэдэн нотолгоонууд өрөө тасалгаанд маань үлдсэн байсан юм. Гэхдээ самуурч солиорсондоо би юу ч хийсэн байж мэдэх учраас энэ бүхэн хангалттай сайн баталгаа болж өгч чадсангүй. Тэгтэл гэнэт би тэмдэглэлийн дэвтрээ саналаа. Мөн орон дотроо нүцгэн биш хувцастайгаа хэвтэж байхыг бодоход лав л гүнтэн халаасыг минь нэгжээгүй болж таарав, магадгүй тэр ямар нэгэн зүйлд яарч явсан байх. Ямартай ч дэвтрийн минь талаар мэдэлгүй өнгөрсөн нь сайн хэрэг боллоо шүү. Хэрэв уншсан бол тэр хурааж авах байсан нь мэдээж хэрэг юм, аль эсвэл бүр түүнийг минь устгах байсан бизээ. Дараагаар нь би өрөө тасалгаагаа тойруулан ажиглалаа. Одоо бол энэ газраас, энэ өрөөнөөс, мөн гүнтэнгээс илүүтэй цусыг минь сорохыг завдаж, намайг хүлээж суусан өнөөх аймшигтай хүүхнүүд миний санааг зовоож байна.

5-р сарын 18.

Үнэн худлыг ялгахын тулд өнөөх хараал идсэн тасалгааг би өдрийн гэрэлд харахаар явсан юм. Харин  дээд давхрын шатны дэргэдэх, мөрлөж унагасан мөнөөх хаалгыг минь дахин янзалсан байх бөгөөд цоожилж мөн битүүмжилсэн байлаа. Хацар модонд нь тулгаад зэвтэй хадаасаар тун сайн гэгч нь хадсан байх тул эвдэх гэж хичнээн оролдоод ч хүчрэхээргүй болгож орхижээ. Хамгийн аймшигтай нь юу байсан гээч, уг хаалгыг гаднаас нь биш дотроос нь хадаж тогтоосонд байгаа юм. Тэгээд би уржигдар үдшийн үйл явдлууд жинхэнээсээ болж өнгөрсөн юм боловуу хэмээн эмээж эхлэв.

5-р сарын 19.

Би маш их ядарч байна, нүд маань их өвдөж байна. Урьд шөнө гүнтэн над дээр ирээд гурван захидал бичихийг шаардсан юм. Эхнийх дээр нь миний эндэх ажил бараг л дуусах гэж байна гэж бичлээ, хоёрдахь дээр нь маргааш өглөө би шилтгээнийг орхино гэж бичив, харин сүүлчийнх дээр нь би Биштрицэд ирчихээд байна гэж сийрүүллээ. Түүний бүрэн эрхэнд орсон тул эсэргүүцэл үзүүлнэ гэдэг дэндүү тэнэг бөгөөд даанч гэнэн алхам болох байлаа. Тиймээс би түүний сэжгийг төрүүлэх үйлдэл аль болох хийхгүйг хичээж, мөн түүний уурыг хүргэхгүй гэж хэрэндээ чармайж байв. Тэр намайг өөрийнх нь талаар дэндүү ихийг мэдэж байгааг мэднэ, түүний хувьд би маш аюултай хүн болсон учраас өөрийгөө би эндээс амьд мэнд гарна гэж бодохгүй л байна. Одоо бол миний хийж чадах цорын ганц зүйл бол өөрийн хувь заяанд найдах л үлдээд байна. Хэрэв аз хийморь минь намайг мартаагүй бол надад эндээс оргох боломж гарч ирэх байх, хүлээж л сууя. Ямар учраас ийм захидлуудыг бичүүлж байгаагаа гүнтэн надад ер хэлсэнгүй. Бодвол найз нөхдийг минь хуурах гэсэн хэрэг байх гэж эмээх юм. Намайг тийнхүү үг дуугүй түүнд захирагдаж, хамгийн сүүлчийнхээ захидлыг бичиж суухад гүнтэн намайг чимээгүй гэгч нь ажиглан зогсч байлаа. Тэгээд би түүнээс захидлуудынхаа он сарыг юу гэж бичих талаар асуув.
   Тэр бодож байснаа, "Эхнийх нь 6-р сарын 12-н байх ёстой, харин удаах нь 6-р сарын 19. Харин сүүлийнх нь 6-р сарын 29 байг." гэлээ.
   Арай энэ миний амьд мэнд байх сүүлчийн хугацаа юм биш биз? Бурхан минь надад туслаачдээ!

5-р сарын 28.

Одоо надад эндээс оргох боломж гарлаа. Үгүй юм гэхэд гэррүүгээ хэл сураг дуулгах бололцоо гарч мэдэх юм. Энд Сзганий хамтлаг ирсэн бөгөөд шилтгээний гаднах талбайд тэд буудалласан байна. Тэд цыганууд бололтой. Тэдний тухай мэдээлэл миний дэвтэрт бий. Яг л өөр ертөнцөөс ирсэн мэт тэд хаа таарсан газраа хоноглож явдаг хачин улс юм гэж бичсэн байна. Зөвхөн Унгар болон Трансилванид гэхэд л тэдний мянган хүн бий бөгөөд бараг л тэд хуулинд захирагдана гэж ер мэддэггүй улс. Гэхдээ тэд язгууртан ноён хийгээд Бояаруудад тун талтай байдаг бөгөөд бүр өөрсдийгөө тэдний нэрээр дуудах дуртай аж. Тэд шашин шүтлэгээс ангид байдаг ч, мухар сүсгийг өөрсөддөө хадгалж иржээ. Мөн тэд зөвхөн өөрсдийн Цыгань хэлээр хоорондоо ярилцах агаад дориун энэ үндэстнийг айлгах зүйл ховорхон аж.
   Би гэррүүгээ захидал илгээх хэрэгтэй байна. Магадгүй тэд надад тус хүргэх юм биш биз. Гэхдээ би альхэдийнээ тэдэнтэй ярилцахыг хичээж, цонхоороо харилцсаар муугүй нөхөрлөл тогтоогоод амжсан шүү. Тэд малгайгаа авч агаарт даллан, элдэв янзын дохио зангаа хийж үзүүлнэ. Гэвч тэдний хөдөлгөөнийг би тэдний ярилцах хэлний нь адилаар мөн үл ойлгоно ...
   Ямартай ч би захиагаа бичлээ. Минад зориулсан захидлыг би таталган бичгээр бичлээ, харин Ноён Хаукинсд зориулж түүнтэй минь холбоо тогтоохыг мөн хүслээ. Өөр зүйлийн талаар бичсэнгүй. Минад бичсэн захидалдаа би өөрийнхөө нөхцөл байдлын талаар тэгтлээ дэлгэрэнгүй бичсэнгүй. Эс бөгөөс хайрт түүнийг айлгаж мөн цочоож орхих вий. Гэвч одоохондоо эдгээр захиануудыг гүнтэн мэдээгүй байгаа тул, намайг өөрийнх нь талаар ямар их зүйлс мэдэж байгааг тэр гадарлахгүй байгаа ...
   Ингээд захидлуудаа би тэдэнд өглөө. Цонхны нарийхан салхивчаар захидлыг би шийдэхдээ гар цайлгах зүйлийг ч мөн мартсангүй. Тэгж гэмээнэ, захидал илгээгдэх найдвар илүү өндөр болох байлаа. Нэгэн эр тэрхүү захиаг маань авч, энгэртээ гаран тавин мэхийн ёслоод, малгайн дотроо хийчихлээ. Одоо харин би юу хийх билээ, тэгээд би эргээд ширээндээ суугаад ном уншихаар шийдэж, хуудсыг нь сөхлөө. Мөн би гүнтэнг эзгүй байгааг нь ашиглаад ийнхүү бичиж сууна ...
   Удалгүй гүнтэн орж ирэв. Тэгээд өврөөсөө хоёр захидал гаргаж ирээд их л намуухан хоолойгоор, "Цыгань хамтлагийн хөгжимчин надад энийг өглөө, хаанаас ирсэн, ямар учиртай захиа юм бүү мэд, харин чи үзмээр байна уу?" гэж хэлээд тэр захидлыг харж "Өө нэг нь чамаас ирсэн байна шүүдээ. Миний найз Петер Хаукинсд хаягласан байна. Харин нөгөөх нь" гээд захидлыг нээн уншиж үзэх тэр үед түүний царайнд өнөөх аймшигтай харанхуй өнгө аяс үзэгдэх нь тэр. Тэгээд, "Энд үнэхээр муухай булай зүйлсийн талаар бичиж. Нөхөрлөл болон найрсаг зангийн эсрэг чиглэсэн тун зохисгүй зүйлс байна. Гэхдээ, энэ бүхэн бидэнд ямар хамаа байнаа." гэж хэлээд Минад зориулан бичсэн хоёрдахь захидлыг минь дугтуйных нь хамтаар дэнгийн гэрэлний галд шатааж орхив.
   Тэгээд тэр цааш нь, "Харин Хаукинсд бичсэн захидлыг чинь би дамжуулж өгч болох юм, нэгэнт л чинийхээс хойш. Харин чиний захидал гэдэг миний хувьд тун эрхэм зүйл гэж мэд. Тэгэхээр, намайг уучлаарай найз минь, санамсаргүй би лацыг нь эвдэж орхилоо. Татгалзахгүй гэвэл дахиад лацдахыг хүсье." гэж хэлээд эелдэгхэн гэгч нь ёслоод, надад цоо шинэхэн дугтуйг гардуулав.
   Би юу ч хэлсэнгүй, чимээгүй гэгч нь захидлыг бэлэн болгоод түүнд буцаан өглөө. Харин түүнийг өрөөнөөс минь гарсны дараахан хаалганы нүхрүү түлхүүр орж аяархан гэгч нь эргэхийг сонссон юм. Харин минутын дараа би хаалганы дэргэд очоод түүнийг түлхэж үзвэл, яг л тааварлаж байсан шиг минь түгжээтэй байлаа.
   Удалгүй нэг эсвэл хоёр цагийн дараагаар гүнтэн дуу чимээ гаргалгүй өрөөнд минь орж ирээд намайг сэрээв. Энэ үед би буйдан дээр зүүрмэглэсэн байсан бөгөөд тэр их л баяртай нь аргагүй өнгөөр, "Тэгэхээр, залуу найз минь чи их ядаржээ дээ, янз нь? Орондоо ордоо. Тэгвэл илүү сайхан амарч авна байх. Өнөөдөр үдэш би их завгүй байгаа тул ярилцаж чадахгүй нь даанч тусгүй хэрэг. За сайхан амрахыг ерөөе." гэж хэлэв.
   Харин би унтлагын өрөөндөө явж ороод орондоо орлоо. Хачирхалтай нь тэр шөнө би юу ч зүүдлэлгүй, үнэхээр тайван унтаж амарсныг хэлэх байна.

5-р сарын 31.

Өнөөдөр өглөө би халаасандаа мөн цүнхэндээ авч явсан хэсэг цаас болоод дугтуйнуудаа ашиглаад дахиад нэг захидал бичихээр шийдлээ. Магадгүй ахиад надад боломж олдох ч юм бил үү. Гэтэл яасан гэж санана! Бас нэгэн гэнэтийн бэлэг намайг угтах нь тэрдээ.
   Надад байсан бүх цааснууд алга болжээ. Тэдэн дунд миний тэмдэглэлүүд, санамж бичгүүд, төмөр зам болоод аялалтай холбоотой баримт бичгүүд, томилолтын хуудас, үнэмлэх, пасспорт гээд нэг ёсондоо л шилтгээнээс гарсны дараагаар хэрэг болох зүйлс цөм байсан шүүдээ. Гэтэл бүгд алга болжээ! Тэгээд өлгүүрт хийсэн чемоданаа санаж очиж шалгатал бас байдаггүй шүү!
   Миний энд ирэхдээ өмсч ирсэн хүрэм, борооны цув бас алга болсон байлаа. Эрээд эрээд би олсонгүй. Маргаан байхгүй гүнтэнгийн хийж буй башир аргуудын нэг нь байх ...

6-р сарын 17.

Өнөө өглөө би хийх зүйлгүй дэмий л духаа алгадан, орон дээрээ хэвтэж байтал гадаа чулуун зам дээр тэрэгний дуу, морьдын тах болон ташуурын дууны хамтаар сонсогдож шилтгээнд сүйх тэрэг хүрч ирэх нь дуулдлаа. Намайг баяр хөөр эзэмдэж, цонхруу би яаран очвол найман агт адууг хөллөсөн хоёр ч сүйх тэрэг ирсэн байв. Тэднийг өргөн малгай духдуулсан, том аралтай тэлээгээр өмдөө бүсэлж, савхин гутал өмссөн Словакууд жолоодож ирсэн байв. Гартаа тэд урт гэгч нь саваануудыг барьжээ. Би хаалгаруу ухасхийлээ, магадгүй төв танхимд амжиж очиж чадвал магадгүй тэдэнтэй зөрөөд хаалгаар би оргож чадах ч юм билүү. Гэтэл ахиад л! Өрөөний минь хаалга түгжээтэй байх нь тэр.
   Тэгээд би цонхон дээр очоод орилж гарлаа. Тэд яг л тэнэг юм шиг надруу харж байх хооронд тэрэгнээс өнөөх золигийн Цыгань залуу гараад ирдэг юм байна. Тэгээд цонхруу минь тэд зааж, ямар нэгэн зүйл хэллээ. Үүний дараагаар тэд намайг шоололдон хөхрөлдөв.
   Үүнээс хойш яаж ч орилж хашгираад, тэднийг хараан зүхэж, элдвээр дуудаад ч намайг тэд нэг нүдээрээ ч тоож харсангүй. Морь тэрэгнүүдээс тэд шилтгээний дэргэд том хайрцагнуудыг буулгаж тавиад эргээд ирсэн газарруугаа хөдлөхийг завдав.
   Ачаа бараагаа тэд эдлэн газрын том талбайн нэг буланд тавьсан байлаа. Тэгээд Цыганчууд тэдэнд мөнгө өгч буй бололтой гарт нь ямар нэгэн зүйл атгуулсны дараагаар тэд яаралгүйхэн шиг морьд дээрээ хүрч очив. Удалгүй Словак эрс морьдоо ташуурдаж, удсан ч үгүй тэрэгний дугуй, морьдын тахны чимээний хамтаар алслагдсаар, эцэстээ сонсогдохоо болив.

6-р сарын 24.

Өнгөрсөн үдэш гүнтэн намайг эрт орхин гарлаа шүү. Энэ завшааныг ашиглаад би өргөн чулуун шатаар хурдалж, өмнө зүгрүү харсан цонхоор доош ширтлээ. Гүнтэнг олж хар магадгүй гэж, мөн түүнийг чухам юу хийж байгааг нь мэдэх гэсэндээ л тэр тэр шүүдээ. Цыганиуд шилтгээний талбайд байсан хэвээр байх агаад ямар нэгэн зүйлийг хийгээд тэд учиргүй завгүй байгаа харагдав. Тэндээс мөн алх дөш хийгээд хүрз жоотууны чимээ дуулдана. Юу ч байлаа гэсэн маргаан байхгүй сайн сайхан зүйл биш гэдэг нь лавтай.
      Харин би өнөөх цонхоор хагас цаг хиртэй харж зогссоны эцэст гүнтэнг өрөөнийх нь цонхоор сая нэг олж харсан юм. Ингээд би болгоомжтой гэгч нь цонхны чулуун хүрээний цаагуур ороод болж буй үйл явдал бүхнийг чимээгүйхэн ажиглаж зогслоо. Бас ахиад л гүнтэн надад гэнэтийн бэлэг барих нь тэрдээ! Тэр шинэ хувцас өмссөн байлаа, тэгээд мөрөн дээрээ өнөөх бүсгүйчүүдийн аваад явдагтай адилхан шуудайг тэгнэн барьжээ. Гэвч харин хувцасны тухайд яривал тэр миний хослолыг, бүр миний хүрмийг өмссөн байв! Түүний энэхүү хорон зэвүүн төлөвлөгөө чухам юу юм бол, тосгоныхон, суурин гацааны иргэдийн дунд намайг гишгэх газаргүй болгох гэсэн нь тэр гэж үү!?
    Түүний энэ бүх үйлдэл нь миний уурыг маш их хүргэж байлаа. Жинхэнэ хоригдол ч гэсэн хууль ёсны дагуу эрхээ эдэлж, хуулийн хамгаалалтан дор амь зуудаг биш бил үү? Гэтэл одоо би энд хоригдохын дээр шилтгээнээс гадна ертөнцөд эрэн сурвалжилагдах болж таарч байна уу?
    Тэгээд би түүнийг эргэж ирэх хүртэл нь цонхны дэргэд хүлээж зогсохоор шийдэв.  Удалгүй сарны гэрэлд нүүгэлтсэн хар дүрс тодрон гарч ирэх нь шөнийн тансар хилэн тэнгэрт тодхон үзэгдэв. Яг л нэг бөөн тоос бужигнаад, хоорондоо нийлж мөн эргэн сарних мэт алсаас харагдаж байлаа. Харин би тэвчээртэй гэгч нь тэднийг ойртохыг хүлээж, хананы цаанаас ажиглаж байсан юм.
    Тэгтэл гэнэт алсад нохдын хуцаж улих чимээ цуурайтаж намайг цочоож орхив. Тэдгээр чимээ миний эндээс харагдахгүй газраас дуулдаж байв. Хачирхалтай нь өнөөх нүүгэлтсэн хар тоосонцорыг ойртох тусам чихэнд чимэггүй өнөөх дуу чимээ дагаад тодорч байсан нь сонирхолтой. Төрөлх зөн совингоороо би өөрийгөө энэ зүйл яавч сайн зүйл биш болохыг нь мэдэрч байлаа. Гэвч тэдний учир битүүлэг дуудлаганд би автаж, мөн ховсдуулж эхлэх нь тэр.
     Нүүгэлдсэн хар үүлс ойртсоор бас ойртсоор л. Сарны туяаг тэд халхалж, наашаа улам бүр ойртсоор л байлаа. Нааш дөхөх тусам тэнгэрийг тэд нилэнхүйд нь бүрхэж, зэрвэс харвал эгээ л хий үзэгдлийн мэт дүрсийг үүсгэх нь хачин гэж жигтэйхэн! Гэнэтхэн би сэхээ орж, аймшигтай тэр дүр зураглалыг үзээд дуу алдан цонхноос холдлоо.
     Сарьсан багваахайнууд нэгдэн нийлж, хүн дүрсэнд орон хувилаад өнөөх намайг сүйд хийх дөхдөг гурван эмэгтэй тэдний дундаас тодрон гарч ирэх нь үнэхээр аймшигтай!
     Харин удалгүй би өөрийн өрөөний зүг хар хурдаараа зугтааж байгаагаа анзаарсан юм. Аз болоход харанхуй хонгилыг дэнгийн гал гэрэлтүүлж байсан нь айдсыг минь бага ч атугай нимгэлж байсныг хэлье.
    Удалгүй хэн нэгний орилох дуун хонгилын гүнээс гарах шиг болов. Худал эсвэл үнэн сонссон эсэхдээ эргэлзэж байтал өнөөх чимээ эргээд нам гүм болох шиг ... энэ бүхнийг залгуулаад орчны анирыг эвдэх ямар ч дуу шуугиангүй хэтэрхий нам гүм байдал ноёлсон нь намайг зовоож эхэллээ.
   Хэсэг хугацаа өнгөрөхөд цонхон дор минь эмэгтэй хүний ихэр татан уйлах чимээ сонсогдов. Тэгээд би цонхны салхивчаар доош өнгийж, сараалжин төмөрний завсраар гадагш харахад үсээ сул задгай тавьсан нэгэн эмэгтэй хоёр гараа цээжиндээ зөрүүлж бариад чулуун хашааны дэргэдүүр уйлж явах нь тодхон харагдав. Цөхөрч гүйцсэн бололтой хөөрхий тэр бүсгүй тэгээд хүйтэн чулуун ханыг налаад газарт ойчоод өглөө. Тэгснээ тэр тэнгэр өөд харахдаа цонхоор цухуйх миний царайг олоод харчихав. Харин тэр эмэгтэйн заналтай нь аргагүй дуугаар 'Муу мангас минь чи миний хүүхдийг буцааж өг!' хэмээн бархирч байсан ба золгүй тэр эмэгтэйн орилох дуу нь үнэхээр тэсвэрлэхийн аргагүй байсныг хэлэх байна!
    Өвдгөн дээрээ тэр сөхрөөд хоёр гараа дээш өргөж элдвийн зүйлсийг амандаа бувтнаж, цурхиран уйлах тэр мөчид яг л зүрхийг минь хутгаар зүсэх шиг болж билээ. Үсээ зулгааж, цээжээ балбах тэр эмэгтэй хамаг л итгэл найдвараа гээж, бүрмөсөн өөртөө бууж өгжээ. Түүнийг урагш алхаж шилтгээнрүү ойртох үед түүнийг би харах боломжгүй болсон авч төдий л удалгүй тэртээ доор шилтгээний том хаалгыг нүцгэн гараар нүдэх чимээ дуулдлаа. Ингэлээ гээд гүнтэн түүнд хаалга тайлж өгнө гэж үү?
    Яг энэ үед ордны хаа нэгтээгээс, аль нэгэн өндөр цамхгийн орой дээрээс гүнгийн хүйтэн зэвүүн өнгөөр исгэрэх нь сонсогдох шиг болов. Яг л үүнийг гэрчлэх гэсэн мэт, яг л түүнд хариу өгч буй гэлтэй алсаас улих чонын улиан сонсогдлоо! Сонссон зүйлдээ би итгэж удахгүй болох зүйлсийг амьсгаа даран хүлээж зогстол зэрлэг чонын сүрэг эдлэн газрын өргөн талбайд өөрсдийн биеэр залрах нь тэр дээ!
    Нэг л мэдэхэд бүсгүйн уйлах дуун чимээгүй болж, харин чонон сүргийн улиан алслагдан холдож эхэллээ.
    Уг эмэгтэйн өмнөөс би харамссангүй. Хүүхэд нь одоо үгүй болсон тул амьдрах нь түүнд утга учиргүй санагдаа биздээ.
    Гэвч би юу хийж чадах билээ? Мөн одоо би юу хийх вэ? Энэ аймшигтай хийгээд муу ёрын шөнийг бас хэрхэн давж өнгөрүүлэх билээ? Би хэлж үнэхээр мэдэхгүй юм.

6-р сарын 25.

Бүхэл шөнийг тарчлан шаналж өнгөрүүлсний эцэст өглөөний нарны туяаг олж харна гэдэг ямар баяртай үйл явдал болохыг ер төсөөлөх хүн бий болов уу? Нар дээр хөөрч, өтгөн шугуйн дээгүүр тэр хөөрсөөр харанхуй шилтгээний хүйтэн цонхыг нэвт гийгүүлэх тэр мөчид зүрх сэтгэлийг минь хичнээн ихээр бүлээцүүлж байсныг минь мөн төсөөлөх гээд үз л дээ!
   Зориг тэнхээ орсон дээрээ би өнөөдөр л ямар нэгэн зүйлийг төлөвлөхгүй бол болохгүй нь! Миний илгээсэн, хэтэрхий хуучирсан захидлуудын эхнийх нь урьд шөнө эзэндээ очсон байх ёстой, хэрэв тэд илгээгдсэн бол шүүдээ. Эдгээр захианууд намайг амьд мэнд явааг, газрын хөрсөн дээр эсэн мэнд байгааг илчлэх магадгүй цорын ганц баримт болж үлдээ биздээ, хөөрхий.
   Харин би ийнхүү бодлогоширч, цагаа дэмий үрэх хэрэг юу байна. Ямар нэгэн зүйл хийх хэрэгтэй гэж шийдэв.
   Ер нь бодоод байхад, өдрийн цагаар би гүнтэнг олж харж байснаа санахгүй юм. Арай тэр бусдыг сэрж байхад орондоо орж, харин бусдыг нойрсохоор хэвтэх үед сэрдэг юм биш биз? Түүнийг өмнө нь цонхоор олон удаа харж байсан, харин яагаад би цонхоор орох аргыг сэдэж олоогүй юм бол? Энэ төлөвлөгөө маань маш аюултай бас осолтой боловч миний хувьд одоо бол яахаас ч буцахгүй, юу ч хийхээс сийхгүй эгзэгтэй үе ирээд байна. Нэг л амьдрахаас хойш, үзээд алдах хэрэгтэй, эрсдэлтэй ч гэлээ туршаад нэг үзье! Гэгээн дарь эх минь, надад та туслаарай! Хэрэв би бүтэлгүйтвэл ... ямартай ч, урьдчилаад салах ёс гүйцэтгье, баяртай миний Мина. Баяртай анд найзууд минь, нөхөд минь. Баяртай бүгдээрээ. баяртай. Бас дахин баяртай Мина минь!
 
Энэ өдрийн орой нь.

Аз болоход би эсэн мэнд өрөөндөө эргэж ирлээ! Тэнгэр бурхан минь танд би талархаад баршгүй нь! Харин одоо тэндээс олж харсан зүйлсээ эхнээс нь эхлээд нэг бүрчлэн сийрүүлэх минь ... Зүрх минь итгэл зоригоор буцалж, юу ч хийхээс буцахгүй болсон тэр үеийг ашиглаад би өмнө зүгрүү харсан шилтгээний цонхоор авирч гарлаа. Дүнсгэр энэ харшийн чулуун хана туурганууд он цагийн эрхэнд элэгдээд, зарим нэг нь эх биенээсээ салж ойчжээ. Хий гишгэж гэнэ алдахгүйн тулд би гутлаа тайлж хөл нүцгэн явав. Харин доош өнгийж харахад толгой минь эргэж, дотор минь муухай оргиж байлаа. Тэгээд хэрвээ би нэг л хальтрах юм бол ёроолгүй нүх шиг харанхуй тэр ангал хавцалруу унахаар байв. Би доош харахгүйг хичээж, гүнзгий гэгч нь амьсгаа аваад гүнгийн тасалгааны цонхыг сайн мэдэхийн хувиар эргэлзэж тээнэгэлзэлгүйгээр шуудхан тийш хөдөлж эхлэв. Чулуун ирмэгээр би алхсаар, бас алхсаар л, удалгүй би гүнгийн өрөөний цонхонд ойртож ирлээ, тэгээд түүний цонхны тавцан дээр хөл тавиад дотогш орох үедээ би чулуун ирмэг дээгүүр алхаж байхаасаа илүүтэй ихээр сандран айж байсан юм. Тэгээд хөшгийг нь ярж үзэхэд, аз болоход тасалгаа хоосон байв! Харин өрөөн дотор бараг л эзэнгүй байдаг боловуу гэмээр хамаг л тавилга хэрэгслүүд нь тоосонд дарагдаж, аалзны торонд далдлагджээ. Хамгийн түрүүнд би ямар нэгэн түлхүүр олох найдлага тээсээр өрөөн доторхыг шалгасан боловч эрээд, эрээд юуг ч олж чадсангүй. Гэвч тэндээс би юуг олсон гэж санана! Тасалгааны буланд Ромын, Британы, Австрийн, Унгар бас Грек, Туркын гээд л бүх л төрлийн мөнгөн тэмдэгт, алтан гулдмайнууд овоолоостой байж байлаа! Мөн л гар хүрэлгүй удсан болов уу гэмээр тоос шороонд дарагдаж орхижээ. Хамгийн хачирхалтай зүйл нь юу вэ гэвэл багадаа л гэхэд 300 жилээс дээшгүй урт настай байх аж. Бас тэнд зүсэн зүйлийн алт мөнгөн эдлэлүүд, эрднийн чимэг зүүлтнүүд өрөөстэй байв. Мөн л их эртний хийцтэй юм гээч!
   Тасалгааны нөгөө талын буланд хаалга байхыг би олж үзэв. Нэгэнт ямар нэгэн түлхүүр эрээд олж чадаагүйгээс хойш хэдий итгэлгүй байсан ч эргэлзүйлгээр хаалгаруу очоод бариулыг нь эргүүлж үзлээ. Энэ удаад аз миний талд байдаг байгаа! Харин хаалга хүйтэн чулуун хонгилруу харан нээгдсэн юм.
   Шилтгээний хуучин тоосгонууд, модон хаалган дахь түлхүүрийн нүхээр л тусах гэрлийг эс тооцвол хонгил бүхэлдээ харанхуй байх агаад бүдэрч унахгүйн тулд би урдах замаа анхааралтай гэгч нь харж явав. Цаашлах тусам өмхий үнэр ханхийж, үзэгдэх орчин улам харанхуй болж ирлээ. Эцэстээ энэ бүхэн үнэхээр тэсвэрлэхийн аргагүй болж эхэлсэн шүү. Тэгж явсаар би хонгилын төгсгөлд ирж, хүнд модон хаалгыг цааш түлхэснээр хуучны цагийн ариун ёслолын танхим сүндэрлэж асан балгасанд явж оров. Гэхдээ сайн ажвал мөргөлийн танхим гэхээсээ илүү булшны газар шиг юм. Цоорхой дээврийн нүхээр тусах нарны туяа орчныг харах боломжийг надад олгож байлаа. Харин тэнд, газрын гүнрүү гүнзгий гэгч нь ухсан нүх байхыг би олж үзэв. Шороо хаягдлуудыг нь тэгээд модон хайрцганд хийж өржээ. Маргаан байхгүй Словакчуудын авчирсан хайрцаг гэдэг нь тодорхой.
  Тэнд хэн ч байхгүйг, мөн өөртөө олдсон энэ боломжийг би ашиглаад уг газрын инч бүрийг нь нэгжин шалгаж үзэхээр шийдлээ. Эцэстээ би тэндхийн бүх нүс сүвийг шалгасны эцэст газрын гүний харанхуй тэр нүхрүү орохоор сэтгэл шулуудсан юм. Гэвч тэнд хуучин авснууд бас нойтон шорооноос өөр юу ч байсангүй. Миний тоолсноор бол тэнд шинэхэн шороогоор дүүргэсэн 50 орчим хайрцаг өрөөстэй байлаа. Харин тэдгээр хайрцагнуудыг шалгаж яваад намайг юу олсон гэж санана! гүнтэнг!
   Тэрний үхсэн эсвэл унтаж байгааг нь би хараад ялгаж чадсангүй. Зовхи нь нээлттэй, нүд нь ширтээстэй байх авч хувхай цагаан царай нь түүнийг амьд гэдгийг нь гэрчлэх мэт хацар нь улаа бутран байлаа. Уруул нь мөн урьдын адил цус шиг улаан хэвээрээ байх бөгөөд ямар нэгэн хөдөлгөөн, ямар нэгэн амьсгал, ямар нэгэн зүрхний цохилтыг би мэдэрсэнгүй!
   Түүний дээгүүр би тонгойн харж, эцэстээ бүр түүнийг амьд гэдгийг гэрчлэх ямар нэгэн баталгаа олох гээд барсангүй. Гэхдээ л гүнтэн тэнд хэвтээд удаагүй гэдэг нь тодорхой байлаа. Хэдий тэр ухаангүй мэт боловч нээлттэй нүднээс нь яагаад ч юм өш хонзонгийн дөл мэдрэгдэх шиг болж билээ. Тийм ч учраас гүнгийн халаасыг ухах гэснээ би зүрхэлсэнгүй. Тэгээд түргэхэн гэгч нь өөрийн ул мөрийг би баллаж орхиод, тэр газраас явсансан. Удалгүй гүнгийн өрөөний цонхоор гадагш авиран гарч, шилтгээний ханыг дагаж цааш явсаар унтлагын өрөөндөө хүрч ирсэн нь энэ юм. Тэгээд би амьсгаагаа дарж ядан орон дээрээ хэвтэхдээ түрүүний бүх хачирхалтай үйл явдлуудыг эргэцүүлэхийг хичээж байсан юм.
 
6-р сарын 29.

Өнөөдөр бол миний сүүлчийн захидал дээр хаяглагдсан тэр өдөр билээ. Харин гүнтэнгийн хувьд мөн л түүнийг өрөөнийхөө цонхоор гарч шилтгээний ханыг даган гүрвэл шиг буухыг нь би харлаа. Бас л миний хослол, хүрэм хоёрыг тэр өмсжээ. Хэрэв болдогсон бол яг ингээд явж байхад нь буудаад унагахсан! Гэвч ямар ч хүйтэн зэвсэг байлаа гээд түүнд нөлөөлөхгүй байх гэж бас эмээх юм. Энэ удаад Түүнийг эргэн ирэхийг нь би хүлээсэнгүй. Гэвч түүний эзгүйд өнөөх шулмын бүсгүйчүүд над дээр айлчлан ирэхвий гэдгээс маш их айж байлаа. Тэгээд би номын санруугаа эргэн орж унтах хүртлээ элдвийн зүйлсийг уншиж суув.
   Гүнтэн намайг сэрээлээ. Тэгээд тэр, 'Маргааш найз минь, бидний салах өдөр. Чи үзэсгэлэнт Англи оронруугаа явах болно. Харин би эндээ үлдээд зарим нэг ажлаа хийж дуусгах хэрэгтэй байна. Магадгүй бид хэзээ ч эргэн уулзахгүй байх. Захидлуудыг чинь би илгээчихсэн, одоо хүрэх ёстой эзэд дээрээ нэгэнт очоо биз. Маргааш би эзэнгүй байж мэдэх юм, гэвч чамайг эндээс явах тал дээр бүх зүйлийг хангасан тул санаа зовних хэрэггүй. Маргааш өглөө эндэх ажлаа хийж гүйцээхээр Цыганууд ирэх ёстой. Словакчууд ч бас хамт ирнэ. Тэгээд тэднийг явсны дараагаар миний сүйх тэрэг эндээс чамайг Боргогийн гарамруу хүргэж өгөх ба тэндээс та Буковиногоос Биштрицрүү хүрэх тэргэнд суух бүрэн боломжтой. Энд, Дракулагийн шилтгээнд, чиний талаар илүү ихийг мэдэж авсан ч болоосой доо.' гэж хэллээ.
  Түүний эелдэг бөгөөд уриалгахан эдгээр үгэнд нь би нэг л итгэж өгсөнгүй. Харин би түүнийг сэжиглэж байсан бөгөөд,
  'Яагаад би өнөө орой явж болохгүй гэж?' гэж асуулаа.
  'Учир нь, залуу эрхэм минь, миний хөсөг морьд, сүйх тэрэг өөр ажлаар явсан байгаа.'
  'Гэхдээ би хоёр хөлөөрөө алхаад явчихаж дөнгөнө шүүдээ. Тэгэхдээ ч дуртай байх болно.'
  Тэр инээмсэглэлээ. Бүр маш эелдэгхэн хийгээд гэмгүй гэхэд дэндүү гэмгүй гэмээр тэр инээмсэглэлийн ард асар муухай хорон санаа нуугдаж байгаа гэдгийг нь би бүр гадарлаад байлаа. Тэгээд тэр,
  'Харин таны ачаа тээш яах болж байна?' гэлээ.
  'Одоо надад хамаагүйэ. Татгалзахгүй бол дараагаар нь миний араас илгээчихгүй юу.' гэж би хариулав.
  Гүнтэн босч зогсоод их л найрсгаар ингэж хэлэв, би бүр гайхсандаа нүдээ нухаж үзмээр санагдсан шүү. Энэ бүхэн үнэхээр үнэмшилтэй байсан юм. 'Англи хүн чи миний сэтгэлийг хөдөлгөж чадсан шүү. Бояар бидний дунд 'Ирснийг угтаж ав, явагсдыг үдэж явуул' гэх уламжлал байдаг юм. Нааш ир намайг дагаад яв залуу найз минь. Нэгэнт чи ингэж шийдсэн бол надад чамайг хориглох шалтгаан гэж алга. Гэвч чамаас салахдаа харамсалтай л байна. Нааш ир!' гэж хэлээд тэр намайг дагуулж явлаа. Тэгээд өргөн чулуун шатаар доош бууж, анх энэ шилтгээнд орж ирэхдээ хөл тавьсан төв ёслолын танхимд хүргэж ирлээ. Тэгээд тэр 'Харк!' гэж хэлэхэд алсад чонын улиан дуулдах нь тэр! Гүнтэнг тэгээд гараа нааш цаана хөдөлгөхөд тэдгээрийн чонон сүргийн улиан яг л симфони оркестр шиг эгшиглэж байлаа. Хэсэг хугацааны дараагаар тэр урагш алхаж, өнөөх шилтгээний төв хаалгаруу дөхөж очоод замган түгжээг нь мулталж, том төмөр гинжнүүдийг нь суллаад, хаалганы түгжээг тайлж орхив.
   Энэ бүхэнд би бүр итгэж чадсангүй. Тэгээд би сэжигтэй харцаар эргүүлж тойруулан хараад ямар нэгэн түлхүүр гүнтэнд байгааг олж харсангүй. Гэвч хаалга онгойх нь тэр!
   Гэтэл хаалга нээгдэхтэй зэрэгцээд зэрлэг чононуудын улих нь тодхон бөгөөд их ойрхон сонсогдов.
   Удалгүй хаалганы цаанаас хурц соёо шүдтэй тэдний улаан хошуу нь мохоо хумстай сарвууных нь хамтаар үзэгдэх нь хичнээн аймшигтай байсан гэж санана! Ийм нөхцөл байдалд гүнгийн эсрэг тэмцэнэ гэдэг даанч тэнэг үйлдэл болох байв. Тэр тусмаа ийм хүчирхэг араатнууд түүний мэдэлд байхад би юу хийж чадах билээ.
   Гэвч хаалга алгуур гэгч нь онгойж, онгорхой завсрыг гүнтэн биеэрээ халхлан зогсов. Энэхэн мөчид би сэхээ авч учиргүй ихээр айж балмагдав. Учир нь, яалт ч байхгүй өлөн зэлмүүн чонын идэш болох нь гэдгээ би зөнгөөрөө мэдэрч байсан юм. Гүнгийн дотор тэр зэргийн хорон санаа байх нь одоо нэгэнтээ гайхалтай зүйл байхаа больжээ, харин би амьсгаагаа аваад эцсийн мөчид, 'Хаалгаа түгжээч! Маргааш өглөөг хүртэл хүлээе гэм!' хэмээн бархирав. Тэгээд итгэл найдвар минь тасарсны баталгаа болж нүднээс урсах нулимсаа би арчаад нүүрээ алгаараа дарлаа.  Харин гүнтэн хүчирхэг гараа ухасхийн урагш сунгаад, тасхийтэл хаалгыг хаах тэр мөчид хаалганы замган түгжээнүүдийн начигнах чимээ танхимаар нэг цуурайтав!
  Аниргүйг үл үргээн, чимээ шуугиангүйхэн шиг бид номын санруу эргэн очлоо. Удалгүй нэгээс хоёр минут өнгөрөхөд унтлагын өрөөнд бид явж орцгоосон байлаа. Хамгийн сүүлд Дракула гүнтэнг харахад хоёр нүд нь улаанаар эргэлдээд, надтай тэр салах ёс үйлдэхдээ тамд шатах Иудас хүртэл бахархмаар инээмсэглэх нь хорсолтой!
  Өрөөндөө ганцаараа суугаад орон дээрээ гарч хэвтэхээс өмнө хаалганы минь гадна хэн нэгний шивнэх нь дуулдах шиг болов. Харин би аяархан гэгч нь гэтэж очоод чих тавин чагнаж үзэв. Чих минь намайгаа хуураагүй л байлтай, үнэхээр би гүнгийн ярихыг нь олж сонсов.
  'Буцацгаа! Холдоцгоо! Цаг чинь болоогүй гэм. Хүлээж үз! Тэвчээртэй бай гэм! Өнөө шөнө бол минийх. Харин маргааш үдэш бол та нарынх!'
  Удалгүй хонгилд бүсгүйчүүдийн айлгүйтэн инээлдэх нь дуулдав. Уурлаж хилэгнэсэндээ би хаалгаа нээж үзвэл, уруул амаа долоосон аймшигтай өнөөх гурван бүсгүйг хонгил дотуур алхаж явахыг нь олж харав. Намайг хараад тэд учиргүй ихээр инээлдсээр хонгилоор цааш холдож одлоо.
  Өрөөндөө би эргэн очоод өвдгөө дэрлэн газарт суухаас өөр зүйлийг хийсэнгүй. Өнө мөнхөд айлчлахаар мөхөл маань надруу ойртож байна гэж үү? Маргааш! Маргааш! Бурхан минь, надад туслаач, мөн надад эрхэм бусдад маань ч мөн адил!

6-р сарын 30-н.

Энэ магадгүй уг тэмдэглэлийн дэвтэр дээр бичиж буй хамгийн сүүлчийн маань үгс болж мэдэх юм. Үхэл над дээр өөрийн биеэр айлчлан ирэхэд бэлэн байгааг минь анзаараасай гэсэн шиг үүр цайхаас өмнөхөн би сэрж орхив.
  Сая л нэг гэгээ орж, өглөө болж байгааг би мэдлээ. Тахиа донгодож эсэн мэнд байгааг минь надад сануулав. Зүрх сэтгэл минь бага ч болов уужрахын зэрэгцээ хаалгаа би нээж орхиод төв танхимын зүг хурдалснаа санаж байна. Хаалга түгжээгүй байлаа, эндээс зугатах гарц өмнө минь нээлттэй байна! Энэ үед зүрх сэтгэл минь учиргүй ихээр догдолж байлаа. Салгалан чичирсэн гараар би хаалганы дэгээг мулталж нүсэр том замган түгжээг нь арагш татлаа.
  Гэвч хаалга хөдөлж өгсөнгүй шүү! Ахиад л цөхрөл намайг эзэмдэв. Татаад л байлаа, татаад л байлаа, эцэс сүүлд нь би хаалганы бариулнаас чанга гэгч нь атгаад сэгсэрч үзлээ. Нүсэр том хаалга дэмий л байрандаа дүнсийн зогсохоос онцын зүйл ер тохиолдсонгүй. Харин түлхүүрний түгжээ цоожтой байгааг төд удалгүй би анзаарсан юм. Маргаан байхгүй гүнтэн энд ирж цоожилсноос зайлахгүй.
  Тэрхэн мөчид ямар ч хамаагүй аргаар хаалганы түлхүүрийг өөрийн болгох гэсэн хүсэл учиргүй ихээр төрж билээ. Тэгээд би өнөөх ханаар дамжаад, гүнгийн тасалгаанд хүрч очихоор шийдсэн юм. Гай таарвал гүнтэн намайг хөнөөх биз, гэвч үхэл гэдэг одоо надад даанч хөнгөхөн мэт санагдах юм. Зогсолтгүйгээр би гүйсээр зүүн зүгийн цонхонд хүрч очлоо. Тэндээс цааш урьдын адил чулуун шилтгээний ханаар дамжин уруудсаар гүнгийн өргөөнд явж очлоо. Яг л миний төсөөлж байсан шиг тэнд хэн ч байсангүй. Түлхүүр ч мөн адил алга байв. Гэвч уул овоо шиг өрсөн алт эрдэнэс байрандаа байж байлаа. Тасалгааны буланд байрлах хаалгаар би гарч, хуучин чулуун шилтгээний элэгдэж муудсан шатаар доош уруудав ... одоо бол би тэрхүү мангасыг хаана үзэж харснаа мэдэх хойно.
  Том хайрцаг мөнөөх л байрандаа байгаа харагдана. Хананд ойрхон тэрхүү хайрцаг энэ удаад таглаатай байлаа. Мөн хэзээ мөдгүй хадагдахаа хүлээх адил хадааснууд дээр нь зоолттой байх аж.
  Аймшигтай түүний биенээс хаалганы түлхүүрийг эрж олохын тулд авсны тагийг нээж аваад арын ханыг нь түшүүлэн газарт тавьсны эцэст яг л миний төсөөлж байсан шиг өнөөх айхавтар дүр зураг өмнө нь тодрон ирэх нь тэр. Өөрийн биеэр тэнд өнөөх гүнтэн маань нойрсч байгаа нь тодхон үзэгдэнэ. Гэвч залуу насных нь цог золбоо сэргээ юу гэлтэй арьс нь туяа дааж гэгээтэй харагдах нь хачин бас нууцлаг. Цагаан үс, хууз сахал хоёр нь хар саарал өнгөтэй болон хувирчээ. Хацар нь дүүрч, цонхигор цагаан арьс нь үл ялиг улаа бутрах ажээ. Урьд урьдынхаасаа илүү улаан харагдах түүний урууланд шинэхэн цусны мөр үлдсэн байсан нь завжаар нь урсч эрүү болоод хүзүүрүү нь дуссан байх нь бие жихүүцүүлэм юм. Дэнгийн бүдэг гэрэлд, харанхуй нүхний хар ёроолд ч гэсэн үхээрийн хоёр нүд нь тод харагдахын зэрэгцээ авсны дотор тал ч мөн адил цус болсон байсан нь хачин хэрэг. Ханаж цадахыг мэддэггүй хачин энэ амьтан хахаж цадсан байртай хэвтэх нь бүр ч хорсолтой.
   Доош тонгойн түүний биед хүрэх үед хамаг бие маань зарсхийв. Түүний биед хүрэх тоолонд хамаг биений минь цус царцах шиг болж байсан ч эрлээ би цааш үргэлжлүүлсээр л байлаа, эс бөгөөс маргаан байхгүй эндээ би үүрд үлдэж хоцрох болно. Магадгүй миний бие энэ үдэш өнөөх шулмын хатагтай нарын зоог болох ч юм билүү, хэн мэдлээ. Харин түлхүүр байгаа ямар ч ул мөрийг би олж чадсангүй. Хэсэг зуур азнаад гүнрүү би эргэж харлаа. Ханаж цадсан түүний нүүрэнд ёжилж буй гэлтэй ёрын инээмсэглэл тодрохыг хараад уур хилэнгийн гал минь буцалж эхэллээ. Энэ зэрлэг амьтанд би туслаад Лондонруу нүүлгэх гэж байсан юм шүүдээ, хэрэв тэгээд тэнд очсон бол хэдэн сая хүний дунд хэдэн зууны туршид цусанд улайрах хүслээ хангаж явах байсныг хэн мэдэхэв. Хөөрхий ардын дунд хэдэн ч хөнөөлт хамтрагчидтай болоод хүрээгээ хаа хүртэл тэлэх байсан бол, бүү мэд.
  Энэ бүх бодол минь миний уурыг маш их хүргэж байлаа. Тэрхэн мөчид адгийн энэ араатныг алаг дэлхийн хөрснөөс арчиж хаях гэсэн хүсэл минь хосгүй ихээр оволзож ирснийг хэлэх байна. Гарт минь, мөн биенд маань зэвсэг хийчихээр зүйл байсангүй. Харин хайрцгийг шороогоор дүүргэж асан ажилчдын орхиж явсан хүрз хараанд минь өртөх нь тэр. Түүнийг аваад би өндөр гэгч нь далайж байгаад үзлийн муухай царайн дундуур нь буулгаж орхив! Энэ мөчид гүнгийн толгой надруу эргэж, хоёр харц нь над дээр туслаа. Ёрын муухай хоёр нүд ёлтойн байрандаа хөдлөлгүй зогсох аж. Харин түүний зэтгэрийн царай гарт минь байх хүрзний ирэнд ойн харагдах аж. Гэвч түүний духан дээр ердөө л өчүүхэн жаахан шалбархайг үлдээжээ. Атгаж байсан хүрз маань гарнаас минь мултран уналаа. Унахдаа хананд түшүүлж тавьсан байсан авсны тагийг цохисноор хайрцагны таг тавхийн унаж үзэшгүй түүний төрхийг нүднээс минь далдалж орхив.
  Дараагийн маань алхам юу байх билээ? Уураг тархи минь түмэн бодолд дарагдаад эгээтэй л шатах нь халаг болж байсан гээч! Энэ мөчид мухардал, цөхрөл намайг бүрэн эзэмдлээ. Харин тэрхэн мөчид алс хаа нэгтээгээс хоолой нийлүүлэн уянгалах чимээг олж сонсох нь харанхуй хонгилын үзүүрт гэрэл асаах шиг л болов! Тэдний дуутай зэрэгцээд тэрэгний дугуй чахран эргэлдэж, ташуур тас нясхийх нь алсаас дуулдана. Гүнгийн ярьж асан өнөөх Цыган болоод
Словакчууд энд иржээ. Дракула гүнгийн биеийг далдалсан өнөөх хайрцгийг би эцсийн удаагаа харж аваад гүнгийн тасалгааруу хурдаллаа. Учир нь төв танхимын хаалга нээгдсэн байх ёстой! Гүйх замдаа чих тавин чагнавал, ямар нэгэн хаалгаруу түлхүүр орж, түгжээ цоож тайлагдаж буй чимээг олж сонсов. Маргаан байхгүй энд өөр гарц байдаг байх нь, аль эсвэл түгжээтэй хаалгануудад нэвтрэх түлхүүр өөр хэн нэгэнд байдаг байж таарах нь!
  Төд удалгүй дуу шуугиан шилтгээний танхимаар нэг хадаж, олон хүний хөлийн чимээтэй зэрэгцээд ордны хуучин хонгилоор цуурайтаж эхлэхэд онгорхой хаалга олно хэмээн горьдлого найдвар тээсээр би харанхуй нүхний хар мухараас тэнхээ мэдэн гүйж гарлаа. Гэвч хүчтэй салхи өөдөөс минь үлээж, өмнө минь байсан хаалгыг тоос татуулан хааж орхив. Гүйж очоод би онгойлгохыг завдаж, хичнээн боловч татсан ч гэлээ одоо нэгэнтээ оройтжээ, ахиад л би хоригдол болох нь тэр! Түүгээр үл барам мөхөл минь улам бүр ойртсоор л байна. Хором мөч бүрээр тэр надруу ойртсоор байна.
  Энэ бүгдийг бичиж тэмдэглэж байх зуур миний дээр олон хүний хөлийн чимээ дуулдаж, шороогоор дүүргэсэн хайрцагнуудыг тэд ийш тийш нь зөөх нь тодхон сонсогдоно. Алхны дуу тэндээс мөн гарч байна. Хайрцгийг хадаж байгаагаас зайлахгүй. Яг одоо чихэнд минь миний дээрх танхим хонгилуудаар хүнд хөнгөн хөлийн чимээнүүд нааш цааш холхилдох нь сонсогдсон хэвээр л байна.
  Хаалга түгжигдлээ. Гинжний жингэнэх чимээ араас нь дуулдлаа. Цоожны нүхэнд түлхүүр орж эргэх чимээ удалгүй цуурайтлаа. Тэгтэл бас нэгэн хаалга нээгдэж, нээгдсэнийхээ дараагаар дахин хаагдах нь сонсогдов. Түлхүүр бас цоож. Би тэднийг сонсож байна.
  Ай даа! Шилтгээний гадна, чулуун зам дагуу дугуй тэрэгний дуу ташуурын чимээтэй хослоод дуу дуугаа авалцах Цыгануудын хамтаар алсад замхран одлоо.
  Харин би гэдэг хүн энэ шилтгээнд цор ганцаархнаа, өнөөх айхтар хүүхнүүдийн хамт үлдэж хоцорлоо гэж үү!
  Би тэдэнтэй хамт үлдэж яасан ч болохгүй. Би эндээс гарах ёстой! Юутай ч хэрэг болж мэдэх учраас, гүнгийн алтнуудаас авч яагаад болохгүй гэж. Ямар ч байсан энэ аймшигтай газраас явах хэрэгтэй!
  Тэгээд би гэртээ харих болно! Хамгийн түрүүнд таарсан, хамгийн хурдан галт тэргээр би гэртээ харих болно! Хараал идэгдсэн энэ газраас, албин чөтгөр хийгээд түүний хамсаатнуудын оромж болсон нүгэлт энэ нутгаас явах болно!
  Ядаж л бурхан тэнгэрийн шийтгэл мангасуудаар дүүрсэн энэ хавцалт хөндийгөөс хамаагүй дээрсэн. Ядаж л эцсийн мөчийг хүртэл эр хүн шиг байсаар хорвоог орхих минь. Баяртай бүгдээрээ, хагацая даа Мина минь!

Цааш унших